نه خريدي سگھڻ جو ڏُک
زندگي مَفلوج ٿيندي ٿي وڃي
خواهشن جا خار ٿا دل ۾ چُڀن
نااُميديءَ جي تِکي ۽ تيز نٽهڻ اُس ۾
روڳيل هي روح رِڙهندو ٿو رهي
هر قدم لاحاصلات
هر قدم ڇو بي ثبات
ڪوبه ناهي ڏينهن منهنجو
ڪابه ناهي منهنجي رات
نيٺ ڪيسيتائين دُنيا!
رنگَ تنهنجا اوپرا مون لاءِ رهندا؟
هيءُ بازارون ڀَريل
ڪيڏي نه آهي پيهه تن ۾
هَٽ،هوڪا چوطرف کان
ڪيترا آهن وکر واپار لاءِ
ڪين پنهنجي لاءِ جُڙيا
ها مگر سنسار لاءِ
ٿا کُلن رنگين،ريشم ٿانَ ڪپڙن جا ڪئي
ها مگر مون لاءِ آهن رنگ ڏُک جو سُرمئي
ديد سِڪڻي ٻار وانگر ٿي ڏسي چوري لِڪي
مان رهيس خالي اندر ۾
پنهنجي کيسي جيان سدائين
دل جا انگل آر هاڻي ڪين ٿا برداشت ٿين
روح کي ٿا وَڍَ ڏين
سوچيان ٿو هِن زماني کي تياڳي
ڀوڳجي بنواس هاڻي
جيئن نه ٿئي احساس هاڻي!