ڏسڻي
۱ آکئي جو عقل ۽ وِهائيءَ جي تَوڻ، پوري ڪا نه ٿئي. (چوڻي) ۱۴
۲ اتر جو ڍڳو، لاڙ جو ماڻهو. (چوڻي) ۷۷
۳ اترادي ٻچو، مُور نه سچو. (چوڻي) ۷۶
۴ اڇا ڪپڙا کيسا خالي، هلي گهمو چوهڙ جمالي. (چوڻي) ۴۵
۵ اَڪُ ٻارڻ، جَوَ تَوڻ، ٽِمڻو گهر، چُوچِي زال، ڪِرڪِرو ڀتار، پنج ئي بيڪار. (چوڻي) ۱۵
۶ اک ڏٺي مک، ڪير ڳھي؟ (پھاڪو) ۷۷
۷ انڌي آڏو روئڻ؛ پنھنجو نور وڃائڻ. (پھاڪو) ۷۸
۸ اهڙو ڪم ڪجي جو، نانگ به مري ۽ لٺ به نه ڀڄي. (پھاڪو) ۷۹
۹ اوڙا پِنيم، پاڙا پِنيم، پِنيم سڳا ڀائي، کائڻ وارا کائي ويا، سر هيڪڙي آهي. (چوڻي/ پھاڪو) ۱۶
۱۰ ايءُ جي ڀونتريا ڀونءَ ته گهُنا به گهوڙي چڙهيا. (جتڪي، پھاڪو) ۴۵
۱۱ بندر جي بازار ۾، سوين تڙبا سور. (جتڪي، چوڻي). ۴۶
۱۲ بندر ڦٽو، سوکي وٺي. (پھاڪو). ۴۶
۱۳ بي ڏاڙهيي ڪٽڪ کان، پاسو ڀلو (چوڻي) ۱۷
۱۴ ٻاهر ٻرندي هر ڪو ڏسي، منجهه ٻرندي ڪير نه ڏسي. (پھاڪو) ۸۰
۱۵ ٻتڙ ٻاجهه ڀريو، دولھه درٻار ٻارا. (پھاڪو) ۴۶
۱۶ ٻُڌجي سڀ ڪنھن جي، ڪجي پنھنجي. (چوڻي) ۸۱
۱۷ ٻه تلوارون، هڪ مياڻ ۾ نه اينديون. (پھاڪو) ۸۰
۱۸ ٻيا سڀ مري ويا، تڏهن فوجو ٿيو فقير. (پھاڪو) ۴۷
۱۹ ڀائرن سان ڪھڙا ليکا؟ (چوڻي) ۸۲
۲۰ ڀت ويندي آهي بنياد تي. (پھاڪو) ۸۳
۲۱ ڀتـڙ ته بکيو، غريب ته گڊو، خاصو ته خاصخيلي، تونگر ته طاهراڻي. (چوڻي) ۸۳
۲۲ ڀِلُ هر ڪا ڀلي، ڪنڍي ڪا ڪا ڀلي. (چوڻي) ۱۷
۲۳ ڀلي رڙي بادام، جنھن جو ڦَرُ آهي ڦُٽرو. (جتڪي، پھاڪو) ۴۸
۲۴ ڀولڙو پوڙهو ٿي ويندو، گيلاٽيون ڪو نه وسرندس. (پھاڪو) ۴۸
۲۵ ڀُولي جي علاج سان، مرض به سلامت ته مريض به سلامت. (پھاڪو) ۱۸
۲۶ ڀؤنڪڻ وارا ڪتا، کائيندا ڪو نه. (چوڻي) ۸۴
۲۷ ڀينءَ جي بازار ۾، ٻيائي نه ڪجي. (چوڻي) ۴۹
۲۸ ڀينءَ جي بازار ۾، پيو گهم. (چوڻي) ۴۹
۲۹ پرائي پڙوهي تي نار نه چاڙهجي. (پھاڪو) ۲۰
۳۰ پنھنجن سان ڪھڙا ليکا؟ (چوڻي) ۸۶
۳۱ پوڙهو مڙس پي ڪجي، ويھي مَ وڃائجي وهي، ڪڻڪن ۾ لابارا پوندا، پوڙهو پوندو ٺھي. (چوڻي/ پھاڪو) ۲۰
۳۲ تـتـر ڪوڙي، سھڙ پُٺا، هڪ گراه ته به هيڙھا مِٺا. (چوڻي) ۱۸
۳۳ تَنَ اُجري کان، مَنُ اُجرو چڱو. (چوڻي) ۱۹
۳۴ ٿلهو ڏسي نه ڊڄجي، سنهو ڏسي نه وڙهجي. (چوڻي/ پھاڪو) ۸۵
۳۵ ٺٽي جا ٺاٺ هيا، تڏهن ملتان ٿي اَڏيو (چوڻي) ۴۹
۳۶ جاتي، قرب جي ڪاتي. (چوڻي) ۵۰
۳۷ جاتي ڪل جت، ماڃر ڪل ميھ. (چوڻي) ۵۰
۳۸ جاتيءَ جا جت، پيرن اگهاڙا. (چوڻي) ۵۰
۳۹ جت سي جيندي، سسئي سرهوڻي نه ڏني. (جتڪي، چوڻي). ۵۱
۴۰ جتي مينھن پوي، اتي چڪون به ٿينديون. (پھاڪو) ۸۷
۴۱ جن جو نشي ۽ جوئا ڏي چاهُه، تن جو آسرو ئي لاهِه. (چوڻي/ پھاڪو) ۲۲
۴۲ جنھن جو گر صدر، تنھن جا چيلا ڀلين چاڳ ڪن. (پھاڪو) ۵۱
۴۳ جھڙو راڄ، تھڙو ڀاڳ. (چوڻي) ۸۸
۴۴ جھڙو سُٽ، تھڙي پيٽي، جھڙي ماءُ، تھڙي ٻيٽي. (پھاڪو) ۸۸
۴۵ جھڙو مھمان، تھڙي مھماني. (چوڻي/ پھاڪو) ۸۹
۴۶ جهڙ ۽ جهيڙا، سدا نه رهندا. (چوڻي) ۹۲
۴۷ جهل پير، پل دير. (زرعي، چوڻي/ پھاڪو) ۲۲
۴۸ جھل ڪلھو، ٿيءُ ٿُلھو. (زرعي، چوڻي/ پھاڪو) ۲۳
۴۹ جوکيي مان جُوکو، ننڍي ۾ ننڍو، تڏهن به اُٺ جيترو. (چوڻي) ۵۲
۵۰ جي اکين ۾ آنڃڻ هئا، ته بوترڪيون ڪيھان ڀويون. (جتڪي، پھاڪو). ۵۲
۵۱ جي سنجهي سمھن، سي سوير اٿن. (چوڻي/پھاڪو) ۲۳
۵۲ جي وڃان وڃان ڪن، سي رهي رهندا ڪيترو؟ (چوڻي) ۹۰
۵۳ ڄيرو نه ماري، پر ڄر ماري. (پھاڪو) ۹۱
۵۴ چادر ڏسي، پير ڦھلائڻ گهرجن. (پھاڪو) ۹۳
۵۵ چور جو ڀاءُ، ڳنڍيڇوڙ. (چوڻي) ۹۴
۵۶ چور، نه چوريءَ کان رهي، نه هيراڦيريءَ کان رهي. (چوڻي) ۹۴
۵۷ چيٽ؛ لڱن ميٺ، ننڍي وڏي پيٽ. (چوڻي) ۵۳
۵۸ ڇڇ مڙيو ئي ڇوڪريون، جاتي مڙيئي جوءِ. (چوڻي) ۵۳
۵۹ حرامي هڻي، ٻه ڀاڱا کڻي. (چوڻي) ۹۵
۶۰ حق، پاڻيءَ ۾ به نه وڃي. (چوڻي) ۹۶
۶۱ دَرَ تي ٻيرِ نه لڀي، نانءُ؛ “باغ شاهه”. (پھاڪو) ۹۷
۶۲ درياءَ جي آر تي، ڌَنَ-پتي پيار تي، مسڪين يار تي، ڪا ميار ڪانھي. (چوڻي) ۲۴
۶۳ دڙو، گيھه جو گهڙو، پر بي وڙو. (چوڻي) ۵۳
۶۴ دهل وڄي، دوسو نچي. (پھاڪو) ۹۸
۶۵ دولت کي باهه ۽ چور جو رهي ڊپ ڊاءُ، علم کي نه ڪير لُٽي، نه لڳيس ڪوسو واءُ. (چوڻي) ۲۵
۶۶ ديرو، ڦِٽو، اورنگا وُٺو. (پھاڪو) ۵۴
۶۷ ديس مٽجي، ويس نه مٽجي. (چوڻي) ۹۹
۶۸ ڏاڍو ماري، روئڻ به نه ڏي. (چوڻي/ پھاڪو) ۱۰۰
۶۹ راءِ کي وڻي سا راڻي، تنھن کي ڪير چوي؛ “ڪاڻي”. (پھاڪو) ۱۰۰
۷۰ رڍ ٿلھي متار، ته به پول ڍڪي پنھنجو. (پھاڪو) ۲۵
۷۱ رڙي، ٽڪن ۾ پڙي، جَتن کي مليو جواب. (چوڻي) ۵۴
۷۲ رُسي گهوٽ سان، سا ڳالھائي نه ڳوٺ سان. (پھاڪو) ۱۰۱
۷۳ رن هڪڙن جي مري، ٻين کي لگن سؤڻ. (پھاڪو) ۵۵
۷۴ ريءَ کٽيي، ريءَ وٽيي، پُٽ سيجڙي نه پسي. (چوڻي) ۲۶
۷۵ ريشم ۾ بافتي جو ٽڪر نه لڳندو. (پھاڪو) ۲۶
۷۶ زال، ٻار ۽ غلام، سونٽي سان سڌا. (چوڻي) ۲۷
۷۷ زال ڄَڻَ مان آڻجي، ڳئون ڌَڻَ مان آڻجي. (چوڻي/ پھاڪو) ۲۸
۷۸ زال وڏين واتين، ڪھاڙي ڳاڙهي ڳنين، راءِ پرائي ڪنين، ٽيئي نه ٿيا. (چوڻي) ۲۸
۷۹ زن، جهيڙي جوڀن. (چوڻي) ۱۰۲
۸۰ سانوڻ جو سُتو، ڪُتي جو ڪتو. (چوڻي) ۵۵
۸۱ سڀڪو سڀاوي سھڻو ڪونھي. (چوڻي/ پھاڪو) ۲۹
۸۲ سٺ پچي سٺڙيو، اسيءَ پچي جوئار، جي هاري اڃا تڪڙو، ته ڏسي لاھ جي پاڙ. (زرعي، چوڻي) ۳۰
۸۳ سَپَ مٿي گاهه، سَپَ ٻيٽو نه وسري، چِت وڻيسي، ڏڌ ڪاءُ ساءُ. (جتڪي، پھاڪو) ۵۵
۸۴ سُک جو ساٿي هر ڪو، ڏک جو ناهي ڪو. (چوڻي) ۱۰۳
۸۵ سنڊو ڦٽو، جاتي وٺي. (پھاڪو/ چوڻي) ۵۶
۸۶ سوڙهي جُتيءَ کان، پير اگهاڙا ڀلا، گهر جي جهيڙي کان، جهنگ منھن ڀلو. (فارسي، پھاڪو) ۳۱
۸۷ سوکي ڦٽي، کارو وٺو. (پھاڪو/ چوڻي) ۵۶
۸۸ سونا سنج رکڻ سان، گڏهه گهوڙو نه ٿيندو، ڦاٽل رلي رکڻ سان، گهوڙو گڏهه نه ٿيندو. (پھاڪو) ۳۲
۸۹ سون پرکجي ڪسوٽيءَ، روپو پرکجي باهه، ماڻھو پرکجي جڏهن، هينئون هيئين سان لاههِ. (شاهه) ۳۲
۹۰ سياري سورٺ ڀلو، اَر اونهاري گَجراھَ، وَرِ سياري ڪَڇڙو ڀلو، سنڌڙي ٻارو ماھ. (چوڻي) ۵۷
۹۱ شاگرد جي دعا قبول پوي ته استاد هڪ نه بچي. (چوڻي/ پھاڪو) ۳۳
۹۲ شاهبندر ڦٽو، چوهڙ وٺو. (پھاڪو/ چوڻي) ۵۷
۹۳ شل چرندي کي وَرَ نه پوي. (چوڻي) ۳۳
۹۴ ضرورت، انڌو ڪري. (چوڻي) ۱۰۴
۹۵ ڦُلان ڀري ٽارڙي، ڀوران ڀڳلي جاءِ. (پھاڪو) ۵۸
۹۶ قلندرن پويان، ڪيئي ڪتا پيا ڀونڪن. (پھاڪو) ۱۰۴
۹۷ ڪاڏي منھن مريم جو، ڪاڏي ٽنڊوالھيار. (پھاڪو) ۱۰۵
۹۸ ڪارو بوٽ هٿ ۾، جَتُ جاتيءَ ٿو وڃي. (چوڻي) ۵۸
۹۹ ڪانھن نسريا، ڪانڀرو نسريا. (زرعي، چوڻي) ۵۹
۱۰۰ ڪانھن نسريا، ويھر جي مند پوري. (زرعي، چوڻي) ۵۹
۱۰۱ ڪرمي هٿ ڪار، ويلي هٿ وڃڻي. (چوڻي) ۶۰
۱۰۲ ڪرهيي جي ميلي کان پوءِ، ڪپڙن کي باهه ڏبي ڇا؟ (پھاڪو) ۶۱
۱۰۳ ڪَنُ ۽ مَنُ، ڪنھن سڄڻ کي ڏجي. (چوڻي) ۳۴
۱۰۴ ڪوچار پن ٻوڙيا، راهينءَ ڀر ويھي، راهينءَ چيس؛ “ڀڄ ته ڀڄون نه ته ٻڏاسين ٻئي.” (پھاڪو/ زرعي) ۶۱
۱۰۵ ڪوري هر ڪا شيءِ ڀلي، پر ڀلي نه ذات. (چوڻي) ۳۴
۱۰۶ ڪوڙ جا پير، نه ٿيندا آهن. (چوڻي) ۱۰۶
۱۰۷ ڪونجن ڪُرڪ، پاڻيءَ سُرڪ. (زرعي، چوڻي) ۶۲
۱۰۸ ڪونجن ڪُرڪ، کير چُرڪ. (زرعي، چوڻي) ۶۳
۱۰۹ ڪونھي مڙس ملڪ ۾، تڏهن ٿيون وانڍيون وس چرن. (پھاڪو) ۶۳
۱۱۰ ڪياڙيءَ جي بجي کان، منھن جو بجو ڀلو. (پھاڪو) ۳۵
۱۱۱ کارو ڦٽو، ڳاڙهو وٺو. (چوڻي/ پھاڪو) ۶۳
۱۱۲ کاري جي ڍوري، ماڃر جي ڇوري، ٻاهر سوڙهي، هيٺ اوڙي. (چوڻي) ۶۳
۱۱۳ کر بند، هينئون هنڌ. (پھاڪو) ۶۴
۱۱۴ کر کي کستوري، کنڌي ٻڌي چار، اچيس پسوري، ليٽي پوي لڏ ۾. (پھاڪو) ۶۴
۱۱۵ کڳو کوهه ۾ نه هئڻ، مٿان ويڳر ڪٽجڻ. (پھاڪو) ۱۰۷
۱۱۶ کلي ڳالهاءِ ته، ٽِڪڻ جا سعيا. (چوڻي) ۱۰۸
۱۱۷ کيڙيندي کُتين ۾، اکيون جاءِ ڪجن، چونيءَ ڀڳي هڪڙي، ٽيئي ٽول کرن، هارين هَرُ ڪلھي تي، ڇڙيا ڏاند چرن. (زرعي پھاڪو) ۶۵
۱۱۸ گابا هر وهن ته، ڏاندن کي ڪير پڇي؟ (پھاڪو) ۱۰۹
۱۱۹ گابو ڪپڙ- چٻڻو، سوئا سينڌي، سُچر سواري، اَلَڙ ڪتو، بندوق ڏوردار، پنج ئي بيڪار. (چوڻي) ۳۶
۱۲۰ گاڏي آئي، چريا ڪو نه ويا. (پھاڪو) ۳۷
۱۲۱ گڏهه کي سونا سنج پارائجن ته به گڏهه رهندو، گهوڙو نه ٿيندو. (پھاڪو) ۱۱۰
۱۲۲ گلا خور جو کائجي، مھڻي خور جو نه کائجي. (چوڻي) ۱۱۱
۱۲۳ گيدوڙا نڪتا، ويھر جي مند پوري. (زرعي، چوڻي) ۶۵
۱۲۴ ڳجهه جي نظر، ڍونڍ تي. (پھاڪو) ۱۱۱
۱۲۵ ڳوھ کي کٽي کڻي، موچين جا گهر نهاري. (پھاڪو) ۱۱۲
۱۲۶ گهاٽا گهر بندر جا، پڙيءَ تي بيٺو پن. (چوڻي) ۶۶
۱۲۷ لکئي سان ليکا نه آهن. (چوڻي) ۱۱۳
۱۲۸ لوڙهيءَ ڏور، سارين کرو. (زرعي، چوڻي) ۶۶
۱۲۹ لوءِ وڙھجي، اَلوءِ نه وڙهجي. (چوڻي) ۶۶
۱۳۰ ماگهه، ڇوڙا ڏاگهه. (چوڻي) ۶۷
۱۳۱ مانگهه اڌين، ڪمر ڪڌين، وريا اتر پاند، رنڙيون سي مُٺيون، جن ويھاريا نوان ڪانڌ. (چوڻي) ۶۷
۱۳۲ ماءُ جنھن جي جھڙي، ڌيءُ تنھن جي تھڙي، ڏوهه نه ڏي ڏوهٽيءَ تي، انھن جي آڪهه ئي اهڙي. (چوڻي) ۱۱۴
۱۳۳ مٽياريءَ جو موت، ويندي جي ويرم. (چوڻي) ۱۱۵
۱۳۴ مرد کري بڪ ڪري، زال کري نَٽ ڪري، گهوڙو کري ڊڪ ڪري، مڙس کري شڪ ڪري، زمين کري اَڪ ڪري، موسم کري جهڪ ڪري. (چوڻي) ۳۸
۱۳۵ مرون چُوڻ کائي، پنھنجو مٿو وڃائي. (پھاڪو) ۶۸
۱۳۶ مڙس جي ڦِٽي، جيل ۾ وڃي، ڍڳي جي ڦِٽي، گهاڻي ۾ وڃي، گهوڙي جي ڦِٽي، ٽانگي ۾ وڃي. (چوڻي) ۳۸
۱۳۷ مزي جو مزو، پئنچن تي ٿورو. (پھاڪو) ۶۸
۱۳۸ مسافر کي ماني کارائڻ ۾، لائق نياڻي اٿارڻ ۾، لاش دفنائڻ ۾، دير نه ڪجي. (چوڻي) ۳۹
۱۳۹ مڪلي ٽڪري، ننگر ٺٽو ۽ پير پٺو، جنھن نه ڏٺو، تنھن ڪجهه نه ڏٺو. (چوڻي) ۶۹
۱۴۰ مڪلي، عاشقن جو مقام. (چوڻي) ۶۹
۱۴۱ مڱڻھار، ميراثي ۽ حجامڻ جو پيٽ، ڀرجڻ جو ڪونھي. (چوڻي) ۴۰
۱۴۲ مُلين جي خيرات، ڪانءَ جو لڳ، ڪنھن ڪو نه ڏٺو آهي. (چوڻي) ۴۱
۱۴۳ مني، ڪوڀ ڪني. (چوڻي) ۷۰
۱۴۴ مينھن پنجين، وٺي ڪر ھنجين. (چوڻي) ۷۰
۱۴۵ نام پِٺي جو، گام ڏاتار جو. (چوڻي) ۷۰
۱۴۶ نر ننگر، نار نصرپور، نرت نورائي، ھلي ڏسو جوڻ، جتي ڪپهه جو واپار آ جائي. (چوڻي) ۷۱
۱۴۷ نيات آھي، گت گنگا. (چوڻي) ۷۱
۱۴۸ نئڙت کان، سنوت ڀلي. (چوڻي) ۴۲
۱۴۹ هورن هاڙهو لنگهيو، ڳؤرون پاسي ڳوٺ. (جتڪي، پھاڪو) ۷۲
۱۵۰ واندو ماڻهو؛ اَٽي تي چَٽي. (چوڻي) ۱۱۶
۱۵۱ واڻيو پنج نه سھي، پنجاھ سھي. (چوڻي/ پھاڪو) ۷۲
۱۵۲ واھ ڙي ٻاٻرا، تنھن جي ڀت ۾ گيھ. (چوڻي) ۷۲
۱۵۳ وندر مٽي وانت، پوءِ ويري به مان جها ڀاءُ. (جتڪي، پھاڪو) ۷۳
۱۵۴ وياھ وياڻي، پيرا پاڻي. (چوڻي) ۷۳
۱۵۵ ويڄنئون وئي، ٿي وهيڻي سڄڻين. (پھاڪو) ۷۴
۱۵۶ وير مَ لاهي ويھُه، مٿي اَر اوڙاهه. (پھاڪو) ۷۴
۱۵۷ ويهي کائڻ سان، خرار به کٽي وڃن. (چوڻي) ۱۱۷
۱۵۸ يا ٿجي مڙس ماڻهو، يا رهجي مڙسن جي پاڙي ۾. (چوڻي) ۱۱۸
۱۵۹ ياقب جي ياري، سڄي جَڳَ جي خواري، ان جهڙي ٻي ڪونهي بيماري. (چوڻي) ۷۵