76. جھڙي ڇالي، تھڙي پني.
سمن جي گهراڻي جو هڪ شھزادو، ڪنھن گهٽ ذات جي ڇوڪريءَ سان پرڻيو هو. ”دٻگر جي ڌيءُ، عطريءَ جي گهر ۾“. اهڙو ليکو ٿيو هو.
هڪڙي ڏينھن هن زال کي اکين ۾ ڇالين پوڻ سبب تمام گهڻو هلاکي ٿي. شھزادي سندس لاءِ ان وقت جي هڪ حاذق حڪيم کي گهرائي، سندس اکين جو ڊڀ دارون ڪيو پر هن کي ڪو فائدو ڪو نه ٿيو.
نيٺ هڪڙي ڳوٺاڻي چيو ته؛ ”هيءَ گهٽ ذات جي ڇوڪري، اُچين دوائن مان نه ڇٽندي. هن جي بڻ تي نظر ڪري هن کي دوا به اهڙي ڏيڻ گهرجي.“ هن پوءِ ڇا ڪيو جو ٻڳهيون جهلي، انھن جو پوٽيش ٺاهي، پھريائين اکين تي ٽاڪور ڪيائينس ۽ پوءِ اها پٽي ڪري مٿي تي ٻڌائينس. ڌڻيءَ جي قدرت جو هن کي ان مان فائدو ٿيو ۽ هوءَ چڱي ڀلي ٿي پيئي. (ٻڌايل مستر مرزا قليچ بيگ جي).
جڏهن ڪي ٻه ماڻھو، هڪ ٻئي جي آرسي هوندا آهن يعني ٻئي هڪٻئي جھڙا کريا کيريا، ڪني سڀاءَ وارا هوندا آهن، تڏهن چئبو آهي ته؛ ”جھڙي ڇالي تھڙي پني، هِن لاهي هُن کي ڏني.“