” پيري“
ٿو ڌار رهين دلدار پرين، تڏهين ته ٿيا هي حال پرين
هڪ لانڍيءَ ۾ ٿو يار رهان،گڏ ڪڙمي ۽ ڪمدار ڪيان
گهر گهاٽ صحن گلزار ڪيان، من ۾ آ مگر تنهنجي تار پرين
ايڏو نه مون کان رهه ڌار پرين اچ پيار جي ڪريون سڪار پرين
توتي ٿي اچي پئي خار پرين، ڇنڇر تي اچي لهه سار پرين
تنهنجي منهنجي پرت پراڻي، ڪڏهين نه ٿيندي پاڻي راڻي
منهنجي دل جي تون آ راڻي، آءُ مٺا منٺار پرين
ڪار به تنهنجي يار، حوالي بئنڪ به تنهنجي يار حوالي
ٻچڙا تنهنجي يار حوالي، مان ڀي تنهنجو يار پرين
”سانگي“ هر دم توکي ساري، ٻئي ڏي ڪڏهين ڪين نهاري
ويهه نه ”سانگي“ يار وساري، ٻانهن جا وجهه هار پرين