شاعري

تون جو پاڇو چنڊ جو

رخسانہ ”پريت“ مسيحائي پيشي سان واڳيل هئڻ باوجود جتي فطري حُسناڪين کي هيئين سان هنڊائي پنھنجي الڳ ڍنگ ۽ اسلوب سان شعري ثمر کي تقويت بخشي آهي، اُتي پنھنجي دلفريب سڀاءَ ۽ بردباريءَ سان دنياوي دولابن سان مھاڏو اٽڪائڻ جي جرئت تي بہ هميشہ ثابت قدم رهي آهي، اهوئي سبب آهي جو سنڌي ٻوليءَ ۾ شاعرن جي اڻکٽ ڳاڻيٽي باوجود رخسانہ ”پريت“ اڄ بہ صِف اول جي شاعرہ طور سڃاڻپ برقرار رکي آهي. ھن مجموعي ۾ غزل، وايون، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ترائيل، گيت، ڏيڍ سٽا ۽ بيت شامل آھن.

Title Cover of book تون جو پاڇو چنڊ جو

مرڪ نہ پڌرو ٿين پيو

مرڪ نہ پڌرو ٿين پيو
نيڻ ويئي ٿي تار.
ٿورو برسي پئه.

جاني آ گڏ جوءِ ۾،
او ڙي بادل يار.
ٿورو برسي پئه.

تن من ۾ ڄڻ تاس ڪا،
انگ انگ جو آ آر.
ٿورو برسي پئه.

پائي جهڙ مان جهاتڙيون،
کنوڻين جي کيڪار.
ٿورو برسي پئه.

ڪري قابو تون ڪاوڙيون،
ڏس کائيندي خار.
ٿورو برسي پئه.

پريت ھريل آ پياس تي،
گهٽا پرينءَ جي پار.
ٿورو برسي پئه.