(9)
پِرتِ ڇَڏِ پَرڏيهَه جي، ساڻِيههَ ڪَرِ سَنڀالَ،
لُکنِ سَندي لالَ،مَڇُڻَ مُفتُ وِڃائين.
[تون هن پرديس (مادي دنيا) جي پريت ۽ پچر (هوس) ڇڏي ڏي ۽ پنهنجي اصلي وطن يا ماڳ جو فڪر ڪر. متان اُهو موتي (روح) جيڪو لک لهي. ائين اجايو ضايع ڪري ڇڏين.]
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو