توسان جيون ڳنڍڻ جي وري آس ٿي،
دل ۾ چنڊ کي ڇُھڻ جي وري آس ٿي.
تو گلابي اکين سان وري گھوريو،
تو ڏي ھر ھر ڏسڻ جي وري آس ٿي.
دل جي تختيءَ مٿان او سکي!سانوري،
نانءُ تنھنجي لکڻ جي وري آس ٿي.
پائي ڪپڙا نوان، سينڌ سھڻي ڪڍي،
تنھنجي سامھون اچڻ جي وري آس ٿي.
توکي مون سان سچي ڏس ڪيڏو پيارآ؟
اڄ به توکان پڇڻ جي وري آس ٿي.
تانگھه ”مانجھي“ مون کي آھي بيتاب ڪيو،
توکي اڄ ئي چمڻ جي وري آس ٿي.