شاعري

رڻ تي چانڊوڪي

ڪتاب ”رڻ تي چانڊوڪي“ اوهان اڳيان پيش آهي. هي ڪتاب هن دور جي خوبصورت شاعر، تخليقڪار ۽ ليکڪ ايوب کوسي جي شاعريءَ جو مجموعو آهي. موهن مدهوش لکي ٿو:
”ايوب کوسي جي شاعري، روايتي شاعري ناهي پر اُن ۾ نوَن خيالن ۽ تشبيهن جا رنگ موجود آهن. ان منفرد انداز جي ڪري ئي هن ٿوري وقت اندر ئي ادبي دنيا ۾ پنهنجي الڳ سڃاڻپ قائم ڪري ورتي آهي. هن پاڻ کي فطرت کان پري نه رکيو آهي ۽ اهوئي سندس شاعريءَ جو حُسن آهن. هن روڊ تي پٿر ڪُٽيندڙ مزدور کان ويندي بٽئي وقت سڀ ڪُجهه زميندار جي قرض ۾ ڏيئي، خالي هٿن موٽندڙ هاريءَ جي درد تي، ان ئي ڪيفيت ۾ لکيو آهي. هن جي شاعريءَ ۾ پورهيت جي پگهر جي خوشبوءَ سان گڏ وينگس جي آلن وارن جو هڳاءُ به آهي. هن محبت ۽ مُفلسيءَ تي گڏوگڏ لکيو آهي ۽ اُن سان باقاعدي نڀائيو به آهي. هن جي شاعريءَ ۾ حُسن جي ثنا به آهي ته ناانصافي خلاف مزاحمت به آهي.“
  • 5.0/5.0
  • 4285
  • 1673
  • 4 سال اڳ
  • 0
Title Cover of book رڻ تي چانڊوڪي
سنڌ سلامت پاران
سنڌ سلامت ڊجيٽل بوڪ ايڊيشن سلسلي جو نئون ڪتاب ”رڻ تي چانڊوڪي“ اوهان اڳيان پيش آهي. هي ڪتاب هن دور جي خوبصورت شاعر، تخليقڪار ۽ ليکڪ ايوب کوسي جي شاعريءَ جو مجموعو آهي. موهن مدهوش لکي ٿو:

”ايوب کوسي جي شاعري، روايتي شاعري ناهي پر اُن ۾ نوَن خيالن ۽ تشبيهن جا رنگ موجود آهن. ان منفرد انداز جي ڪري ئي هن ٿوري وقت اندر ئي ادبي دنيا ۾ پنهنجي الڳ سڃاڻپ قائم ڪري ورتي آهي. هن پاڻ کي فطرت کان پري نه رکيو آهي ۽ اهوئي سندس شاعريءَ جو حُسن آهن. هن روڊ تي پٿر ڪُٽيندڙ مزدور کان ويندي بٽئي وقت سڀ ڪُجهه زميندار جي قرض ۾ ڏيئي، خالي هٿن موٽندڙ هاريءَ جي درد تي، ان ئي ڪيفيت ۾ لکيو آهي. هن جي شاعريءَ ۾ پورهيت جي پگهر جي خوشبوءَ سان گڏ وينگس جي آلن وارن جو هڳاءُ به آهي. هن محبت ۽ مُفلسيءَ تي گڏوگڏ لکيو آهي ۽ اُن سان باقاعدي نڀائيو به آهي. هن جي شاعريءَ ۾ حُسن جي ثنا به آهي ته ناانصافي خلاف مزاحمت به آهي.“

هي ڪتاب روشني پبليڪيشن، ڪنڊيارو پاران 2017ع ۾ ڇپايو ويو آهي. ٿورائتا آهيون پياري دوست پرڪاش ڪرمواڻي جا جنهن ڪتاب جي ڪمپوز ڪاپي سنڌ سلامت ڪتاب گهر لاءِ موڪلي.


محمد سليمان وساڻ
مينيجنگ ايڊيٽر ( اعزازي )
سنڌ سلامت ڊاٽ ڪام
sulemanwassan@gmail.com
www.sindhsalamat.com
books.sindhsalamat.com ڪتاب جو مطالعو ڪريو
حق ۽ واسطا

ارپنا

سنڌ سلامت پاران

رايو

تخليقي ۽ جمالياتي شاعر

ڌرتيءَ جو شاعر: ايوب کوسو

انسانيت جي خواب جي بقا

زماني بُت رقبت جا پٿر وانگي گهڙيا آهن،

برسات جي رِم جهِم ۾ مُرڪيو تو وري آهي،

ڪڏهن انڪار لکرايو ڪڏهن اقرار لکرايو،

اڙي دل مارجي وينديءَ!

درد وڌي ويا پر جذبن جي دل نه ڇڻي مونجهارن ۾،

حُسن کي ديوانگي ڳولڻ وئي،

احساس دُکيل آهن زخمن سان رڱيل آهيون،

اڻ ٽڙيل ڪنول جي نانءُ

جڏهن به تنهنجو خيال آيو!

گهڙيون اڪثر شبابن ڏي رڳو هِن ٽياس ٿِي آيون،

ڏيهه جا ڏيئا انڌا!

رابيلن جي رُت کان اڳ ۾ !

مخمور ستارن ڇِرڪ ڀريو آڌيءَ جي اکين مان نُور اُٿيو،

ڪنول مُرڪون لتاڙيون ويون غزل احساس ماريا ويا!

پوءِ به جِي وياسين!

ڪجليون کڻي نهارون بَر ۾ بهار آئي!

تون ناهين ڄڻ ڪُجهه ڀي ناهي!

ڪونه جهُڪيا ڪا مات قبولي!

رڻ پَٽ ٿِي وياسين!

چاهيان ٿو مان!

نيڻ هُن جا ڪٿي ڪُجهه ٻُڌائين نٿا،

مَٽيو وڃن مَٽيو وڃن، جِتان ڪِٿان ڦَٽيو وڃن!

اي مِٽي ٻُڍي ڇڏ!

کڙيل تاري ٻُڌايو!

ڇيريون ڇمڪن ڇوليون ٿِي!

اڳي ئي غم هِن ڪروڙ مون ۾،

ڪجلي هِت ڪيڏارا آهن!

اُها سنڌ آهي اسان جون نهارون!

اسان جي ٿيندينءِ، سوال آهي، جواب ڏينءَ جي اُهو ڏَئي وڃ!

واءُ ڏئي ويو ڦيرا يارو!

زندگي ناهي سُتي!

هِي درد جي نگري آ!

ڊگها وار کولي ائين ٿِي کِلين،

اکين جي درد سان وهنتل هوا محسوس ٿيندي آ،

ڇرڪ ٿي ويس!

ڳالهه صُبح جي زخمن جي!

زمانو ڪو عقاب ٿيو ته خواب ڪِٿ ڪِري پيا،

سج آهي پرين ليٽيو ڏِس شام لَڄريءَ تي!

ڌرتي توڏي ڏَنجهه وريا ها.

تنهنجي مُرڪڻ ٻُڌايو آ!

قسم سُرخيل نگاهُن جو !

تو پيار جي چُني تي جو ٽانڪيون ادائون،

هڪٻئي تي جفا ڇو الزام ڏيون جانُم،

تڏهن ته تون شهيد ٿِئين!

شهيدن کي خراج

پنهنجن جا ئي هٿ هُئا ڪِن ڪاتين ۾،

منڙو ارپيو رڻ جي ڌِي!

گهاڻا ٿِي وِيَل گهر!

سنڌوءَ درياھ

چنڊ منصور آ !

توکي سَڏ ورايو ناهي،

اکين ائين نه تاڻ!

هاڻي هلجي!

حجابي مُند سان مهڪيل نگاهُون ڀاڪرن جِهڙيون،

تُون جي وِجهين نگاھ،

اکڙيون رِڻ ٻارِين!

پرح جي دلبري آهي!

وِجهي نه ڪو نقاب اچ،

تارو تارو ڄڻ ڪو ٽانڊو!

اَڪُ جو پاڇو آهين!

رڻ تي اُڀري موهي ٿو احساس کي،

سمنڊ بڻجي ويا آهيون!

سِنڌ سدائين گهوٽيتن جو موڙ لڳي شل،

هاڻ نُوندن جون ڦُلڙيون اِجهو ٿيون ڇَڻن!

روح اندر جي کي ڇاڇولي رات ڇڻي وئي!

چنڊ رُسي ويو آهي جيئڙا،

زخمن جا مليل موتي انسان ڳڻيا ناهن،

جيجل تنهنجو کير کَري ويو!

يادگيريون اچن!

وِکري وڃان نه آئون، ڏي ڇانورو ڇَتن جو!

حُسن اهڙو نه اڳ مون ڏٺو آ پرين،

آئون اڳي ئي وکريل آهيان!

الزامن جي آڱر ٿِي،

دنيا روڪڻ ڪونه ڇَڏيندي ڄاڻي وٺ،

مُنهنجو هي ويساھُ مُئو آ ڇا ٿِي پيو،

ٻي هنڌ وِڪبا جذبا هُندا،

اِهو نه پُڇ ته ڇا مِليو!

عجيب غم آ دوست!

وڍيل روهيڙو ڪو ناهيان!

وقت کي اک ۾ رکو!

گَهڙي هَر هِندورو چوان ٿو چوان ٿو،

اهڙا وحشي وار ٿيا!

مان باغي هان!

سُريون اُڃ ٿِي آڱريون، آگم ٿِي ويا انگ،

رهي نه موسم

ڏسندو ....!

برسات ....

حيرانيون

وينگس

ڌوتو ناهي پاڻ کي، ڌُوڙيل آڌيگام،

درد هِن سوچي اچو!

تنهائي جي روح جو، جيڪر وٺندين واس،

منهنجي وس ۾ نه آ!

سمجهي ويس مان!

هل ڀٽائي ڏي هلون!

بغاوت جو ڀَڙڪو!

دلين جا ٺڪاڻا اَجها ئي ٻُڏي ويا،

اجرڪ سان غداري

سُکن کي نه تاڻي هنڌن ۾ پياسين،

کڄن پيا ڪُلهن تي قبيلن جا لاشا،

ايوب کوسو جا ڇپيل ڪتاب:

ايوب کوسو جا ايندڙ ڪتاب

ڪتاب تي آيل ريٽنگ ۽ رايا

5.0

(ڪُل 0 رائين آڌار)



ڪتاب تي راءِ ڏيڻ لاءِ مھرباني ڪري لاگ ان ڪريو.

  • ليکڪ ايوب کوسو
  • ڇپيو ويو 2017
  • ڇپائيندڙ روشني پبليڪيشن ڪنڊيارو
  • ڇاپو پھريون
  • عالمي ڪتاب نمبر
  • آن لائين ٿيو 21/Mar/2018
  • ترجمو آھي؟ جي نہ
  • ٽيڪسٽ ۾ آھي؟ جي ھا
  • لاٿو ويو 1673 ڀيرا

ڪتاب ۾ ٽِڪليون