شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2549
  • 838
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

ڪنهن مسافر جان اڪيلو، ساڌٻيلو

ڪنهن مسافر جان اڪيلو، ساڌٻيلو
ٿو سڏي، پريان بتيلو، ساڌٻيلو

ننڊ مان جاڳي اُٿيو ڀڳوانُ هو
ڪو پُڳو ساڌو اويلو، ساڌٻيلو

مست آهي تو جيان سنڌُو هِتي
ٿي وڃي محبوب! ميلو، ساڌٻيلو

زندگي آهي گروءَ جو گيانُ ڪو
دردُ آهي ڄڻ ته چيلو، ساڌٻيلو

ڌرم تي جيڪو ڇڄي انسان کان
ٿو چوي تنهن کي ڳهيلو، ساڌٻيلو

وڻَ جي ڀاڪُر مان پکي اُڏري ويا
بازُ پهتو ڪو سويلو، ساڌٻيلو

شامَ جي چُنري ستارا ٿي وئي
جل پرين جو آ جهميلو، ساڌٻيلو