سانجھي ۽ سمنڊ
جنهن ۾ سڙي ٿو ڏينهن
۽ ڏينهن جا منظر
اکيون ۽ نظر
سمنڊ ڪناري ڊوڙيندڙ ٻار
نارنگي لهرون
مُهاڻي جو ڄار
ناريلن جا وڻ
ڪنارن تي،
گھونگھا، سپيون، پنڊپهڻ.
ڪوهيڙي ۾ پري نظر ايندڙ
وڪڙ ڏئي ويندڙ
ڪاري جبل ڏي رستو،
ڪشڪول وجھي ڪنڌ ۾
راهه ويندڙ رمتو
جبل ايئن آهن، ڄڻ جھُڙ،
۽ اڳيان سمنڊ جي سطح تي
ڪونجن جو لُڙ.
رات اڃان لڙي نه آهي،
روشني سڙي نه آهي.
گُل شفق جا تون ڇني آ
عرش ٻري ٿو باهه ۾
۽ باهه روشني آهي.