پاڻ!
پاڻ ملياسين اِيئَن،
سنڌُو جي وچ سِيرَ ۾-
سهڻي ساهڙ جيئَن!
اِيئَن ملياسين پاڻ،
ڀاڪر پائي جنءَ ملي-
ساگر سـنـڌُوءَ سـاڻ !
ساڻ سُمهين هيڪر!
تو جهڙي رچنا پرين،
رَچي سگهان جيڪر!
***
شاعري
هُوءَ
هي ڪتاب سنڌي ٻوليءَ جي نامياري شاعر امداد حسينيءَ جي شاعريءَ جو مجموعو آهي. امڊاد حسيني صاحب لکي ٿو:
”عشق زندگي ۽ شاعري الڳ الڳ هوندي به الڳ نه آهن ـ اهي پنهنجي مقرر وقت تي ذهن جي آسمان تي، ٽيڙوءَ جي ٽِمڪي جيان آهن، جنهن ۾ ٽنهي ستارن جي هڪ جيتري اهميت آهي ـ ۽ منهنجي پـريـمـڪا، منهنجي ڪـويـتـا ئي ته آهي.
- 4.5/5.0
- 2835
- 1247
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- امداد حسيني
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- ارپڻ
- سنڌ سلامت پاران
- امداد حسيني
- هوءَ(شاعري)
- هُوءَ
- شِڪاگو!
- پوءِ!
- چيئِه!
- جيئَڻ!
- ڪڏهن!
- مگر!
- ۽!
- ڀاسيو!
- هُوءَ!
- کڻي
- شعرُ!
- چَڳَ!
- پاڻ!
- صدائون!
- وڇوڙو!
- دائرو!
- ڇوڪرِي!
- پُوڄا!
- ڪيئَن!
- زندگي!
- خالي!
- تُون!
- آءُ
- جوڀن!
- اِئين!
- وري!
- ڇوهُه!
- مگر!
- عاشقي
- رات
- فسانو!
- ڏورِ!
- اچ!
- پَنو!
- منظر!
- ته!
- ياد
- تڏهن!
- انگُ!
- آبُ!
- جي!
- شاعري!
- بابت
- اَڄ!
- ڪڏهن!
- ڪَوِتا
- شايد!
- تصوير
- چنڊ
- يا!
- ”نِشوا“
- سُمِيتُ!
- اُوشا!
- فنڪشن
- گيت
- پَر!
- سواءِ!
- هيرايان!
- جيون!
- هاڻ
- گوري!
- مُکيارِي!
- ورتاءُ!
- هَليا!
- تُون!
- شايد!
- بلڪه!
- هاءِ!
- جُدائي!
- وَچن!
- پاڻ!
- ڪَلا!
- هَيءِ!
- دِلڙِي!
- وِٿِي!
- ڳالهه
- رچنا
- سُور
- اوچتو!
- مطلب!
- مِلڻ!
- هان!
- رُڳو!
- ڀلي!
- تنهائي
- گُلُ!
- جڏهن!
- مَتان!
- يا!
- جَڙاءُ!
- جڏهن!
- گِفٽ
- چِٽِ!
- عِيدَ!
- پوءِ!
- جادُو!
- ڀلا!
- لنوائڻ
- ياد!
- سُکا
- ٽهڪُ!
- ڪڏهن!
- بس!
- پيارُ!
- جيون!
- راڌِيڪا!
- لاءِ!
- جيڏي!
- ڪيئن؟
- سِڪَ!
- اڳواٽ!
- ڪالهه!
- فاصلو!
- ڪردارَ!
- اَلا!
- استِري!
- ڪڏهين!
- سونا!
- ضروري!
- ٺوڪر!
- وِيچاريو!
- هُوءَ!
- ڇورِي!
- سِيءَ!
- مان!
- خيال
- وعدو!
- آءُ!
- گڏجاڻي
پاڻ ملياسين اِيئَن،
سنڌُو جي وچ سِيرَ ۾-
سهڻي ساهڙ جيئَن!
اِيئَن ملياسين پاڻ،
ڀاڪر پائي جنءَ ملي-
ساگر سـنـڌُوءَ سـاڻ !
ساڻ سُمهين هيڪر!
تو جهڙي رچنا پرين،
رَچي سگهان جيڪر!
***