مڏهاڙ
”ابا لکو سج وڃي هيٺ ڇڻيو آهي ، گهڻي جو شمار ٿيو آهي“
” ڏاڏي چار ٿيا آهن “
”ابا اچي ريڊيو کول“
”ها ڏاڏي اچي کوليان ٿو“
لکانو موٽر سائيڪل صاف ڪرڻ وارو ڪپڙو گهر جي آڳر ۾ رکيل پراڻي ڪاٺي واري ڪٻٽ مٿان رکي گهر ۾ داخل ٿيو٠ هنن جي گهر ۾ ٽي،وي به هو پر ڏاڏي صفوران روز انهيءَ پهر جو اندازو اُسَ گهر جي دري وٽان هيٺ لهي وڃڻ مان ڪندي هئي٠
لکاني گهر اندر لوھ جي وڏي پيتي مٿان رکيل سيلن وارو ريڊيو کڻي ڏاڏي جي کٽ ڀرسان رکيل ڪاٺي جي ٽيبل مٿان رکيو ۽ ريڊيو کولي اسٽيشن رکڻ وارو بٽڻ ڦيرائڻ لڳو ، ريڊئي جي سئي ، جئين، جئين ڦرندي ٿي وئي تئين اسپيڪر مان مختلف اسٽيشن جون آوازون اچڻ لڳيون٠ لکاني ريڊيي جي سئي هڪ هنڌ تي بيهاري ۽ پاڻ ٻاهر وڃي ٻيهر موٽر سائيڪل صاف ڪرڻ لڳو ريڊيو تي ڪورونا وائرس کان بچاء جون تدبيرون اختيار ڪرڻ متعلق پروگرام هلي رهيو هو٠
هنن جي گهر ۾ ڪل پنج ڀاتي هئا٠ لکاني جو بابا آچر امڙ ڀوري، ڀيڻ همچ ۽ ڏاڏي صفوران هئي. آچر کي ڪجھه ايڪڙ زمين جا ۽ ڪجهه مال وٽس هو جنهن مان سندن گهر جو گذر ٿيندو هو٠ ڌيء ھمچ شھر جي اسپتال ۾ نرس جي نوڪري ڪندي هئي، آچر کي ڌيءَ همچ کي ڊاڪٽر بنائڻ جو ڏاڏو شوق هو، ٻارهن درجا پاس ڪرڻ بعد هن ڊاڪٽري لاء انٽري ٽيسٽ به ڏني پر پاس ٿي نه سگهي، ڪاليج تائين همچ ۽ لکانو گڏ هڪڙي ئي ڪاليج ۾ پڙهيا لکانو انٽر ڪرڻ بعد زمين جي سنڀال ڪرڻ لڳو ۽ همچ ڊاڪٽري واري ٽيسٽ ۾ فيل ٿيڻ بعد نرسنگ ڪرڻ لاء بي، ايس، ايم ۾ داخلا ورتي.
چار سالن جو ڪورس مڪمل ڪرڻ بعد ھمچ پنهجي بابا کان اجازت وٺي شهر جي سرڪاري اسپتال ۾ نوڪري تي لڳي٠ ڏاڏي صفوران زندگي جا اٺ ڏهاڪا گذاري چڪي هئي سندس گهر وارو ڏھ سال اڳ بيماري سبب گذاري ويو هو ، هن جي ساڻس شادي ويهه سالن جي ڄمار ۾ ٿئي ھئي، کيس ٻه اولاد ٿيا پٽ آچر ۽ نياڻي عزت ڌيء عزت شادي بعد ٻئي ڳوٺ ۾ وڃي رهي، صفوران پٽ آچر ساڻ مڙس کوراٽ واري گهر ۾ رهيل هئي ، سڀئي گهر ڀاتي ڏاڏي صفوران جوچوڻ مڃيندا هئا، صفوران کٽ تي ويهاڻي تي ٽيڪ ڏيئي ريڊيو ٻڌو پئي، کيس ريڊئي تي هلندڙ پراڻا ڪلام پسند هئا ڏاڏي ريڊئي تي پراڻن ڪلامن جي اچڻ جو انتظار ڪندي بور ٿئي پئي ۽ زور سان لکاني کي سڏ ڪيائين.
لکانو سندس هڪئي سڏ تي اچي وٽس پهتو.
”ڏاڏي ڇا ٿيو“
”ابا ڪهڙي ٽيشڻ تي رکيو اٿئي“
”ڏاڏي روز انهي اسٽيشن تي رکندو آهيان“
”ابا ڪلاڪ گذري ويو آھي ڪوبه پراڻو ڪلام ڪون هليو آهي ، رڳو پيا چون ڪورونا ، اهو ابا ڇا آھي٠٠٠٠٠٠؟ “
”ڏاڏي اهو هڪ وائرس آهي مڏهاڙ وانگر ان ۾ کنگھه تپ ۽ ساھ ۾ تڪليف ٿيندي آھي.“
” ابا مونکي ته اهو مڏهاڙ ڄمار هليو اچي .“
” ڏاڏي اهو توهان وارو مڏهاڙ ناهي هن وائرس سڄي دنيا کي پنهجي لپيٽي ۾ آڻي ڇڏيوآھي، هزارين ماڻھو مري چڪا آهن.“
هنن جي ڳالين دوران همچ چانھه وارو ٿرماس کڻي اچي وٽن پهتي ٿرماس کي ريڊئي ڀرسان ٽيبل تي رکيائين ٿرماس مان هڪ پيالي ڀري ڏاڏيءَ ۽ لکاني کي ڏنائين،همچ ريڊئي جو آواز گهٽائي ڇڏيو.
ڏاڏي چوڻ لڳي:
”امان همچ مون واري پيالي چڱين طرح آکاري رکجان “
”ها ڏاڏي صفائي تمام ضروري آهي.“
چانهه پيئڻ بعد همچ ٿرماس ۽ پياليون کڻي نَلَ تان آکاري رڌڻي ۾ رکي وڃي ڪمري ۾ رکيل پلنگ تي ويهي ڪتاب پڙهڻ لڳي.
رات جو همچ جي موبائل تي ڪال آ ئي کيس ٻڌايو ويو ته ڪورونا وبا سبب هيلٿ کاتي ۾ ايمرجنسي لڳائي وئي آهي توهان جون موڪلون ڪينسل ڪيون ويون آهن سڀاڻي پنهنجي ڊيوٽي تي پهچو توهان جي ڊيوٽي ڪرونا وارڊ ۾ لڳائي وئي آهي ، اها سڄي ڳالھه ھمچ پنهنجي بابا کي ٻڌائي آچر ڌي همچ جي نرڙ تي چمي ڏيئي کيس چوڻ لڳو :
”امان همچ هن ڏکئي وقت ۾ توهان پنهنجي ملڪ جي ماڻهن جي خدمت ڪرڻ ضرور وڃو، اڄ منهنجو سينو فخر مان چوڙو ٿئي ويو آهي، توهان کي اجازت ڏيندي مان فخر محسوس ڪري رهيو آهيان.
همچ پنهنجي امڙ کي به سڄي ڳالھ ٻڌائي.
امڙ کيس دعائون ڏنيون.
صبح جو سوير همچ تيار ٿئي بيگ ڪُلهي تي ڪري منهن تي ماسڪ ٻڌي اچي ڏاڏي کان موڪلائڻ لڳي.
ڏاڏي کيس ماسڪ منهن تي ٻڌل ڏسي چوڻ لڳي:
”امان هي ڇا منهن تي ٻڌو اٿئي.“
ڏاڏي هي بيماريءَ کان بچاء جو ماسڪ آهي، ڪورانا وائرس کان بچڻ لاء ماسڪ لڳائڻ تمام ضروري آهي. ان کان بچڻ جو هڪڙوئي حل آهي ته ان کان بچڻ جون تدبيرو اختيار ڪجن حڪومت بار بار ريڊيو، ٽي وي ۽اخبارن وسيلي احتياطي تدبيرون ٻڌائي رهي آھي جن تي عمل ڪيون. پنهنجي هٿن کي بار بار صابڻ سان ڌوئڻ کنگھڻ مهل ٺونٺ جي وچ ۾ منهن ڏيئي کنگهڻ غير ضروري ٻاهر اچڻ وڃڻ بند ڪيون گهر ۾ رهون هٿ ملائڻ کان پاسو ڪيون ۽ حڪومتي احڪامن تي عمل ڪرڻ تمام ضروري آھي.
”امان ڌڻي دنيا جي سڀني ماڻھن کي پنهنجي حفظ ۾ رکي.“
ھمچ بابا امڙ ۽ ڏاڏي کان موڪلائي گهر مان نڪري اسپتال ڏانهن رواني ٿئي.
ٻن هفتن بعد صبح اٺين بجي آچر جي موبائل تي همچ جي اسپتال کان ڪال آئي، آچر موبائل ڪن تي رکي،”يس“ چيو ڪجهه منٽن بعد آچر جي اکين مان ڳوڙها وهڻ لڳا ۽ موبائل سندس هٿن مان ڪري پئي.
*