جَنگي جنون
جنگ کي اکيون ناهن
جنگ کي زبان ناهي
جنگ کي نه ڪَنَ آهن
جنگ خَرمَغز آهي
جنگ اَڏيل ڌرتيءَ کي
خاڪ ۾ مِلائي ٿي
هي بَمن سان بَستيءَ کي
باھ ۾ جَلائي ٿي
رت ۾ سڄي آ چِڪ
جنگ بي حسي آهي
پُر امن بَدن نازڪ
کان جُدا سِسِي آهي
جنگ، جهنگ جھڙي آ
سانَ ٿا وڙهن جنھن ۾
سَنگرام اهڙي آ
ماڻھپو نه ڪو تنھن ۾
چوطرف درندا سڀ
ڏندَ رتو رت ڳاڙها
ٿا ڪِرن پَرندا سڀ
اَمن جي مٿان چاڙها
بوٽ، ڀونءِ ڌوڏن ٿا
ٿا لتاڙجن ٻُوڙا
زُوڪاٽ گولين جا
رَت ۾ چِڪيل چُوڙا
بَمَ بي رحم آهن
ايٽمي نَشو ڇانيل
جنگ ۾ ظلم آهن
هانوَ سڀئي هيسايل
خوف ۾ ڏَڪي جَنتا
بُک ۾ بُکايل ڏِسُ
اَمن جا سڀئي رستا
جنگ ۾ جَلايل ڏِسُ
مُلڪَ ٿا کَپن جن کي
سرحدن جا رکوالا
آدمين سان ڇا تن کي
جن جي هٿن ۾ ڀالا
هي ته وردين ۾ ٿا
روز ڪو رَچن ڊرامو
هي جنوني پاڳل ٿيا
ڀونءِ کي ڪندا ٽامو
ڪين ٿو ٻُڌڻ چاهي
هي جھان ڌماڪا
رت ۾ ٿي رانباهي
موت جا رُڳو واڪا
ڏِسُ سڄي ڊِنل فِطرت
زندگي ڏَڪي پيئي
ڪَڪ ٿي پئي قُدرت
آ تباھ ٿي ويئي
جنگ جي تباهيءَ کان
ڪائنات لَرزي ٿي
ڏِسُ ڌُڏِي ڌَماڪن سان
ڀُونءِ ڀُونءِ وِکري ٿي
هُو جَھاز اُڏرن ٿا
هانءُ ٿا ڇڏن لوڏي
گُهوگَهٽ سان گُذرن ٿا
دل ڇڏين ٿا ڌوڏي
جانور، پکي، ماڻھون
اَمن کي پُڪارن ٿا
آس هي رکي ماڻھون
جنگ کي ڌِڪارن ٿا
وردين ۾ ڏِسُ وَحشي
دَرندا ٻُڌن ٿا ڪِٿ
هاءِ هر طرف وحشي
ماڻھپو رَکن ٿا ڪِٿ
ساھ کڻڻ ڏيو هاڻي
منھنجي ٿَڪل ڌرتيءَ کي
جنگ ڪُجهه نٿي ڄاڻي
هاءِ ڊَٿل ڌرتيءَ کي
هي اَنا جا پُوڄاري
ماڻھپي جا ويري سڀ
جنگ رات آ ڪاري
جنھن ۾ ستارا اَڻ لَڀ
ماسَ جا هوائن ۾
مان ڏِسان پيو ٽُڪرا
اَمن جي نِگاهن ۾
خواب ٿي وَيا رَتڙا
او جنون جا جَرنل!
لانگ بُوٽ ڪر پَرتي
ڪاڻيارا او ڪَرنل!
تنھنجا پيرا در در تي
هڪ طرف سڀئي ماڻھون
ٻئي طرف جنوني ڪُجهه
پُراَمن ڪئي ماڻھون
وردين ۾ خُوني ڪُجهه
هاءِ!ماڻھپي تي ڇو؟
چند ورديون ڀاري
اَمن آجپي تي ڇو؟
رات ظلم جي ڪاري
پُراَمن آ دل منھنجي
مون کي پيار ڌرتيءَ سان
سوچ، جنگ ۾ تنھنجي
ويڙھ، بَم دَستيءَ سان
مان ته اَمن جو شاعر
جنگ ساڻ نَفرت آ
منھنجو ماڻھپو ڀائر
حُسن منھنجي حَسرت آ