هيٺين واقعي کي ڌيان سان پڙهه!
هڪ ماڻهوءَ ڪورٽ ۾ زال کي طلاق ڏيڻ جي درخواست ڪئي. هن پنهنجي بيان ۾ چيو ته، ”مان بيمار هيس ۽ ڊاڪٽر آپريشن جي صلاح ڏني. مان پنهنجي زال کي چيو ته تو وٽ جيڪي ڏوڪڙ آهن سي مونکي اڌارا ڏي. پر هن نهڪار ڪئي ۽ جهيڙو ڪري پيڪين هلي وئي. مان مجبور ٿي سرڪاري اسپتال ۾ پنهنجي آپريشن ڪرائي ۽ هاڻي چڱو ڀلو ٿي ويو آهيان. پر مان اهڙي عورت سان زندگي گذاري نه ٿو سگهان جيڪا مون کان وڌيڪ پئسن کي پيارو سمجهندي هجي. اهڙي عورت زندگيءَ جي ساٿياڻي نٿي ٿي سگهي.
هر ماڻهوءَ جو ضمير ان ڳالهه جي تصديق ڪندو ته اهو شخص پنهنجي جاءِ تي صحيح هيو. اهڙي خود غرض عورت، جيڪا اهڙي نازڪ موقعي تي جڏهن سندس مڙس جي جان جوکي ۾ هجي، پئسن کي پيارو ڪري ۽ کيس اهڙي حالت ۾ ڇڏي پيڪين هلي وڃي، سچ پچ ته زال جهڙي مانائتي رتبي جي بنهه حقدار ناهي.
ڀيڻ! تون اهڙن موقعن تي همت کان ڪم وٺجانءِ ۽ انسانيت، خلوص، وفاداريءَ ۽ همدرديءَ جو دامن هٿن مان نه ڪڍجانءِ. جيڪڏهن تنهنجو مڙس بيمار ٿي پئي ته تون کيس ٻارڙن کي اڪيلو ڇڏي پيڪين نه هلي وڃجانءِ. ڇا تنهنجو ضمير توکي ان ڳالهه جي اجازت ڏيندو ته تون پنهنجي مڙس کي لاچاريءَ ۾ ڇڏي هلي وڃين؟ بيماري سيماري ته سڀني تي ايندي رهندي آهي. تون به ڪڏهن بيمار ٿي سگهين ٿي ۽ ان وقت ويچارو مڙس ئي توسان هٿ ڳن ڏيندو. تون خود غرضي ڇڏ ۽ ايثار ۽ قربانيءَ کان ڪم وٺ، الله جي رضا تي راضي رهه، پنهنجي عزت جو خيال رک، صبر ۽ سهپ کي نه ڇڏ، هر حال ۾ مڙس ۽ ٻارڙن جو ساٿ نه ڇڏ ۽ سندن سٺي پالنا ۽ تربيت ڪر. پڪ سان توکي انهن ڪمن جي بدلي ۾ وڏو اجر ملندو ڇو جو ان عمل کي جهاد ڪوٺيو ويو آهي.
حضور ﷺ جن فرمايو آهي ته، ”عورت جو جهاد اهو آهي ته هوءَ پنهنجي مڙس جي چڱيءَ طرح سار سنڀال لهي.“