ڪافي (37)
منڙو منھنجو موهي ڳڌائين،
مون کي ڪٺائين ناز سان،
سرندو وڄائي ساز سان،
پاڻھي پرين پياري اچي،
دل کي دلاسا ڪيترا،
مون کي هتي پرچائيو،
دلبر ڏنا آواز سان،
نيڻن نماڻن سنھيڙو،
ڪنھن قيد قسمت جي وٺي،
لاتو اچي توسان سڄڻ،
بلبل اڙايا باز سان.
ڀروان سڄڻ جون سوهڻيون،
محراب مسجد جا ڪڍيون،
عاشق ٿيندا تنھن ۾ آهن،
مشغول پنھنجي نماز سان.
اڌ رات جو آڻي سڄڻ،
ريھيو اچي ريبيو مون کي،
مون کي ننڊئون جاڳائيون،
راول مٺي ڪنھن راز سان.
”مفتون“ چوي محبت گهڻي،
عاشق ٿيندو منتهي،
محبن سندي آهي اندر،
پورو پنھنجي آغاز سان.