روز دشمن تپيا ٿا وڃن،
يار ڀي تڙپيا ٿا وڃن.
اک ملايم ته واڪا ٿيا،
هو ته لوڙها ٽپيا ٿا وڃن.
مان ڏسان ٿو ته وحشي سڀئي،
گلَ گهرن ۾ ڌپيا ٿا وڃن.
مان جهڪان ڪونه ٿو جيب ۾،
نوٽ نيرا نه پيا ٿا وڃن.
ٻيو ته ڪجهه ڀي نه محبوب کي،
شعر ئي ارپيا ٿا وڃن.
سنڌ جي لاءِ وڙهندي ”سراج“،
ڪنڌ ڪيڏا ڪپيا ٿا وڃن.