شاعري

ڪير ٿو مونکي سڏي

توڙي جو بشير منگي جي سڃاڻپ هڪ بهترين نثر نويس ۽ مترجم طور ٿئي ٿي، پر سندس هڪ اهم حوالو بطور شاعر پڻ نهايت پختو ۽ قابل تحسين آهي، سندس حساس طبيعت جيان بشير منگيءَ جي شاعري ۾ معصوميت ۽ حساسيت جا پهلو نمايان نظر اچن ٿا، زندگيءَ جي تلخ تجربن ۽ ذهني پيڙا جا اولڙا سندس لکڻين ۾ ايتري ته سادگيءَ سان بيان ڪيا ويا آهن، ڄڻ ڪي پاڻ شڪوه شڪايت جي روايتي زاوين کان بي خبر هجي، بشير منگيءَ جهڙي طرح پنهنجي ڏات ۽ ڏانءَ آڌار داخلي ۽ خارجي ڪيفيتن کي پنن تي پٿاري پنهنجي اندر جي اپٽار ڪئي آهي. بشير منگي پنهنجي الڳ رنگ ۽ ڍنگ سان پنهنجي احساسن کي شاعريءَ جي مختلف صنفن آڌار پاڻ کي پڙهندڙن آڏو پيش ڪيو آهي، سندس سليس ٻولي ۽ فڪري اڏام جون جهلڪيون پڙهندڙن کي پاڻ طرف ضرور متوجه ڪنديون.
  • 4.5/5.0
  • 1303
  • 298
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بشير منگي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book ڪير ٿو مونکي سڏي

مونکي توسان وڙهڻو آهي

مونکي توسان وڙهڻو آهي
ڌرتيءَ خاطر مرڻو آهي
تون جو سياڻو دشمن آهين
تون جو پاپي رهزن آهين
صدين کان ٿو ڦرين اسان کي
صدين کان ٿو لٽين اسانکي
وک وک تي تون ويل ڪرين ٿو
وک وک تي واسينگ ڇڏين ٿو
ٿو هر هر مونکي ڏنگ هڻين
هر هر پيو ٿو سنگ هڻين
جنهن ۾ چڪنا چور ٿيو آن
تون جو مونکان زور ٿيو آن
تنهنجي اندر ظالم رهي ٿو
مٿو نه تنهنجو سالم رهي ٿو
اسان جي مڻيا ويٺين ڦٻائي
مسڪينن کي هيٺان دٻائي
نيٺ ته مونکي وارو ڏيندين
چانور مان تون ڏارو ٿيندين
توسان هرگز وڙهندو ايندس
تنهنجي آڻ مور نه مڃيندس
ڀل جا مونکي دشمن ڏاڙهين
ڀل جا مونکي ڦاهيءَ چاڙهين
موت کان پوءِ به ورڻو مونکي
منهنجي ماءُ چيو آ مونکي
پٽڙا توکي هٽڻو ناهي
تنها قوم کي ڪرڻو ناهي
منهنجي ٿڃ جو پيتي تو آ
تنهن ۾ جذبو غيرت جو آ
ماتا سامهون وچن ڪيو آ
سر تي پنهنجي ڪفن ٻڌو آ
هاري ناري گڏ ڪيان ٿو
پنهنجن کي گڏ ساڻ کڻان ٿو
هاڻي دشمن تون به ٻڌي ڇڏ
ڀل جا بند سڀئي ٻڌي ڇڏ
مون جو ڪر کنيو آ هاڻي
ڪڏهن به ناهي جهڪڻو هاڻي
مونکي توسان وڙهڻو آهي
۽ ڌرتيءَ خاطر وڙهڻو آهي