هر هڪ نوع لاءِ ٻن قسمن جا احڪام مخصوص هوندا آهن:
انسان هڪ اهڙو نوع آهي، جنهن جو قد سڌو هوندو آهي، ڳالهائيندڙ ۽ جسم وارن سان ڍڪيل هوندو آهي ۽ گهوڙو هڪ اهڙو نوع آهي، جنهن جو قد ٽيڏو هوندو آهي ۽ هڻڪندو آهي، کل تي وار هوندا اٿس، اهڙي قسم جي ظاهري خاصيتن کان ڪوبه فرد خالي نه هوندو آهي. هيءُ نوع جا ظاهري احڪام آهن.
2- [b]باطني احڪام:[/b] جيئن سمجهڻ، روزگار جي تلاش بابت الهام، ٻاهرين مصيبتن سان مقابلي جي تياري ڪرڻ وغيره. باطني احڪامن بابت هر هڪ نوع جا پنهنجا پنهنجا قانون هوندا آهن، جن کي نوع جي شريعت سڏبو آهي. ماکيءَ جي مک کي ڏسو ته الله تعاليٰ کيس ڪيئن وحي ڪيو ته وڻن کي تلاش ڪري، انهن جي گلن مان رس چوسي ۽ اهڙا گهر ٺاهي، جنهن ۾ سندس جنس جو هر فرد رهي سگهي ۽ پوءِ ان ۾ ماکي به ٺاهي رکي سگهي. اهڙيءَ طرح جهرڪيءَ کي وحي ڪيائين ته سندس نر ماديءَ سان محبت ڪري، ان کان پوءِ ٻئي گڏجي گهر ٺاهين، ان کان پوءِ آنا لاهي ٻچا ڪڍن. جڏهن ٻچا هلڻ سکي وٺن ته انهن کي اهو ٻڌائن ته پاڻي ڪٿي هوندو آهي ۽ اَن ڪٿي ملندو آهي، کين دوست، دشمن جي تمييز سيکارين، بلا يا شڪاريءَ کان کين ڀڄڻ سيکارين، پنهنجي هم جنس سان نفعي نقصان ۾ جهيڙو ٿئي ته ان سان ڪيئن منهن ڏجي، انهن معنوي احڪامن ۾ هر هڪ نوع جا سمورا فرد هڪ ئي قسم جون تقاضائون رکندا آهن. ڇا ڪو سليم طبيعت وارو انسان انهن احڪامن تي غور ڪرڻ کان پوءِ اهو چئي سگهي ٿو ته اها صورت نوعي جي تقاضا ناهي؟