• غدار نامو : مريم (چنيسر جي زال)
ھيءَ مائي روپا راڻيءَ جي ويجھي مائٽياڻي ھئي. ھيءَ محمد نالي گجر سردار جي ڌيءُ ھئي.* *ھڪ ھنڌ سندس پيءُ جو نالو لڌو لوھار ملي ٿو. ص 232* ھن جو به سنڌ جي تاريخ ۾ اھڙوئي ڪردار رھيو آھي جھڙو چنيسر جي ماءُ جو. ھنن ٻنھي عورتن گڏجي چنيسر کي سنڌ مٿان ڌارين کي آڻڻ تي مجبور ڪيو. چنيسر کي پڳ نه وٺڻ تان طعنن ھڻڻ ۾ به ته ھن عورت حد ڪري ڇڏي. ھڪ ھنڌ سس کي مخاطب ٿيندي چوي ٿي:
اسين راجا ھوندي رنون ٿيون، اسان جو پرور رکندو پن،
پاڳ وڃايئين پيءُ ڏاڏي جي، جنھن کان ٻيو ڪونه شرم،
ڪنھن ڏينھن ماريو مريم ھٿان، لڳي ڏئوئي ڳن.
وري چنيسر کي مخاطب ٿي چويس ٿي:
کڻ رسو ھٿ ۾، وڃي مغل ڦاھو کاءُ،
ٿيندو ڏينھن محشر جو، ڀانيان چنيسر ڀاءُ.
اھڙي ريت طعنا ڏيئي چنيسر کي دھليءَ ڏانھن موڪليائين ۽ عالادين جون فوجون چڙھي آيون. ملڪ ۾ چوٻول ٿيڻ لڳو تڏھن سومرن جي مڱتي ڀاڳوڀانَ کي گھرائي ان ڳالھ جي ھيٺين ريت تصديق ڪيائين:
بادشاھ ٻڌان ٿي بُڪار ۾، جنھن روڪيو تڙ روپاھ،
وَرَ تام منھنجي ولَھي، وڃي به چال ٻاري باھ.
بعد ۾ ھن دائود شيخ جي نظرداريءَ ۾ رھڻ پسند ڪري، سومرين سان سام ٿي وڃڻ کان انڪار ڪري ڇڏيو ۽ ھر ڪڌي ڪم ۾ پنھنجي سَس سان شامل راءِ رھندي آئي، ۽ ھنن سَس نُنھن جي اعمالن ڪري سنڌ کي ڏکيا ڏينھن ڏسڻا پيا.