سنڌ سَرير ۽ ساهُه
واٽ-
وکيري واءُ،
مٿان ٿو سِجُ تکو ڏئي تاءُ.
ريت-
اُلا ۽ آڳ،
وريِ ڪو وِيرُ ورائي واڳ.
ڏينهن-
تِکيري تِکَ،
کڻي ٿو ڪير وڌي هر وِکَ.
گهاءَ-
سُهنِ ٿا گهوٽ،
اٿئي هي رڻ راهي اڻموٽ.
ديسَ-
سنڀاريو سَتُ،
گُهري ٿو ڳچيءَ ڳچيءَ جو رتُ.
سنڌ-
سرير ۽ ساهُه،
انهيءَ ۾ وهندو پيو درياهُه.