حسينن جو پاڙو-وساري هلي آ.
قريبن جي قربي-ڪناري هلي آ.
نه دل جي خبر ٿن-نه ڪي عشق تن کي
مٿي تان وزن هي-اتاري هلي آ.
مروت اٿن ڪا نه ڪي قرب سهڻن
محبت تون اهڙي ٻهاري هلي آ.
اسان سونهن کي سهڻو ڀڳوان سمجهو
تون پوڄا کي من مان-مساري هلي آ.
مون ڳوليو ته سهڻا صفا ٿورڙا هن
رڳو کوٽ ٿن تون-سنڀاري هلي آ.
سڪن تي ٿا وڪڻن-سندن حُسن هر هنڌ
انهن کي پري کان-نهاري هلي آ.
خدا حسن پنهنجو نکاريو هنن مان
ڏسي تن کي خود کي-اجاري هلي آ.
مٿان نفس پنهنجو-اُڀارين اي عاشق
قفس ۾ رکي نفس ماري هلي آ.
مجاز آهي جيڪر-ته پو ٺيڪ آهي
مزاجي تون حرڪت-پگهاري هلي آ.
وفا جون اميدون-وري حسن وارا
متان ٿين انهن جي پناري هلي آ.
ملي سونهن جن کي-تنين قدر ڪهڙو
انهن کي هميشه-تون ٽاري هلي آ.
عقل آ نه سمجه آ-نه نرمي پريمي
اها سونهن عاشق کي ڳاري هلي آ.
اگر عشق ۾ تون-جي مجبور آهين
هميشه لئه تنهن کي تون ٺاري هلي آ.
بگهڙ وانگي عاشق جي ڪُک ٿو ڪڍي هي
هي مجبور دل ٿو-ڌتاري هلي آ.
حسينن جي سڀني-ادائن کي سمجهو
اٿئي نانگ ڦڻ ٿو-ڦلهاري هلي آ.
تونگر لئه حسن آهي گهنگهرن جي ڇن ڇن
نچائن ٿا تن کي-اُٿاري هلي آ.
تونگر اچي ٿو ته جهومي ٿو سهڻو
سڄي رات ڪيئن ٿو هو گهاري هلي آ.
هي خاطر نوازي-۽ ٻيو ناز نخرو
تونگر جي دلڙي ڌتاري هلي آ.
ٻنهي جو توازن ڪري وٺ اي عاشق
تون سهڻن جو لاڙو-نهاري هلي آ.
جوان آ حسين آ-مگر هو غريب آ
جي سوچين غريبن جي باري هلي آ.
امير آهي جهونو-اٿئي سوني جهرڪي
ڏسو ڪيئن ٿو-بلبل اُڏاري هلي آ.
اهو رنگ رنگين دنيا جو ڏس تون
خدا کي پو خود کي تون ساري هلي آ.
هِتي حسن ڪهڙو-وري عشق ڇا جو
غريبن جي دلڙي سمهاري هلي آ.
متان يار فلمي ڪهاڻي تون سمجهي
حقيقت مغز م ويهاري هلي آ.
مجازي محبت ۾ مدهوش ره ڀل
تون اهڙي محبت کي تاري هلي آ.
سچي عشق جي هت-ڀلي ڳالهه ڪر تون
شمع عشق جي ڀل تون ٻاري هلي آ.
اگر انتظار آ-وصال حسينا
ڀلي عشق اهڙي کي ماري هلي آ.
اگر جسم تنهنجي ضرورت آ دلبر
ته هڪ رات اهڙي گذاري هلي آ.
اگر عشق پارس هجي ها جهان ۾
نه پيسو ڪو عورت کي کاري هلي آ.
وفائون ڪيون تو-جفائون ڪيون هن
حفن هت نه ڪو ئي ٿو پاري هلي آ.