چيم هڪ حسين دلربا کي ته ڏي دل
ته مرڪي چيائين اڪيلائي ۾ مل
چيو مانس هر ڪو ڏسي پيو ٻنهي کي
ٻڌائي ملڻ جو اي محبوب ڪو حل
لنگهي وره ڪيئن ويا مگر اي حسينا
رڳو آسرن ۾ بهانا ٿئي شامل
ملي موقعو آخر-ويو مون کي هن سان
ڪيم حال دل جو-مگر رحم هو نِل.
ستائين ٿو مون کي-مزو ٿو اچي تو
کلي پو چيائين ته آهين تون پاگل.
نه تنهنجي مان آهيان نه تنهنجي مان ٿيندس
ڀلي خرچ پيو ڪر-ستائيم پيو ڀل.
نه هير آ نه سهڻي نه ليلا نه شيرين
رڳو پئي ستائين ڀلا سمجهه سائل
اهو شيوه سهڻن جو آهي اصل کان
ته تعريف جو بس هميشه هُجي هُل.
فنا سونهن تي ڏس-عجب ناز آ تن
نه دل کي ٿا سمجهن ته ڪا آهي هي دل
ادائون انهن جون فقط روڳ دل جو
مسيحا ٿا سمجهون-انهن کي ئي هر پل
اسيري ڇڏي ڏي-حفن بيوفا جي
محبت جي بلڪل صفا ناهي قابل.