دل دادلي آ منهنجي
سهڻن سوا نه تنهنجي، ساعت صفا سري ٿي.
معصوم ۽ سا موڳي، آهي اڀاڳي اوڳي،
جت جت وڃيو لڳي ٿي، ٻارڻ اندر ٻَري ٿي.
کاڌئين رڳو خطائون، سهڻن هٿان سزائون،
ٿي وئي ڀُڪا ڀُڪا آ، ذر ذر مري ٺري ٿي.
هي جي حسين ماڻهو، سنگدل سنگين ماڻهون،
تن جي تُرهي تري آ، تن جي تُرهي تري ٿي.
پورن اندر پَلي آ، ڪنهن کان نه مون جهلي آ،
‘سانگي’ سان گڏ ته سا ڀي ڳڻتين اندر ڳري ٿي.