محنت ڪش ۽ مڙسي وارا
مٽ نه جن جو آهي ڪٿي ڪو، ويٺو واٽون وير وڙول
جوش ۽ جذبي وارا جوڌا، جڳ ۾ جن جو ناهي جوڙ
ٽلندا ايندا ٽڙندا ايندا، جاني ڪريو جوڙ سجوڙ
سادا سُودا سُهڻا ماڻهو، مارو مُنهنجا مست مهوڙ
کيرن جهڙا کاشا ماڻهو، کاهڙ مينهن کوڙون کوڙ
آڇ نه تن کي آڇون اُونڌيون، ٻول نه تن سان ٻاڙا ٻول
چَنگَ چُرن جي چؤيارين ۾، چرياڻن جو ناهي مٽ
ڍولڪ تي ڀي ڍوليا ڳائين، ويٺا ڏس هي ڍاٽي ڍَٽ
ولرن پويان وانگين جا ٻُڌ ولڙن جا واڄٽ
قربن جي ڪا ناهي ڪمي، تن مُنهنجن مٺڙن مارن وٽ
ڪُسند اويندا ڪُوڪ نه ڪڍندا، ڪَن جي ڪنهن سان ڪونڌر قول
کير پياڪُو خانَ کٿيرا، ٻوليون جن جُون ٻاٻيهن جان
گُونجن ٿيون هر گام گهٽيءَ ۾ بينن توڙي بوڙينڊن جان
لاتيون هر ڪنهن لالڻ جُون، هن ساز وَندن سازينن جان
ٻالڪ ٻُڍڙا ٻُرندا پيا هن، بس مصري جي نڙ بيتن جان
ماڃر جي ير مٽيءَ جا هن، مٺڙا ماڻهو هي انمول