پنهنجي سَرِتيءَ لئه
ڪنهن آمرتيءَ لئه
ساري ڌرتيءَ لئه
چَنڊُ سوچي ٿو –
ٿِيو سويرو آ
لوڪ جي من ۾
ڇو انڌيرو آ
چَنڊُ سوچي ٿو –
ڪو به ڪونهي ڪو
ساڻ سُورَجَ سان
اُڀ تي بيٺو
چَنڊُ سوچي ٿو –
هي مِٽي ڇاهي
جنهن مان اُسري پيو
آدمي آهي
چَنڊُ سوچي ٿو –
رات ۾ زاهد
روز شاعر جي
ڏات ۾ زاهد
چَنڊُ سوچي ٿو –
*