ڏيرن چڱي ڪانہ ڪئي
منھنجو پنھل ٻڌي ويا ٻان ڪري.
رات رُليءَ کي ويا رڻ ۾ رلائي،
ڀينر ڀوري کي ويا بر ۾ ڀلائي،
منھنجو مروئن سان ويا مڪان ڪري.
ڀائر پنھل جا مون سان بڇڙي ڪري ويا،
هوت بنان مون کي هيڪڙي ڪري ويا،
هاڻي رحم مٿن ڪو رحمان ڪري.
مھند مُٺيءَ کان هو مڙد مٽي ويا،
سنگت ڇني ساٿي سُڃ ۾ سٽي ويا،
ور کان سواء مون ويران ويا ڪري.
سو رسدا ”گل“ ڪنھن کي سڻايان،
ڳالھيون ڳڻن جون مان ڪنھن سان ڳڻايان،
جيرا جلن جلن ٿا، جولان ڪري.