سورج سامهون کوليءَ جو درُ
پير ڪڙين سان ڪري ڪچهريون
ديوارن سان دل وندرائي
ڪنهن پل ڀُلجي ڪين پُڪاري
ڪين نهاري سورج ڏانهن
سيني ۾ جذبن جون ڇوليون.
بانديءَ جي ڪاوڙ کي پرکي
هڪ ڏينهن سُورج جوش ۾ آيو
ڪرڻو ڪرڻو دوزخ ٿي پيو
لوههَ سمورا ويا پگھرجي
ٽُٽيون سموريون مالهائون
گُل سمورا ويا پکڙجي.
خالي کوليون
نيري اُڀَ جي هيٺان ڏور
اڇن اڇن پکين جون ٽوليون.