سالن کان پيو سوچيان ويٺو
گيت لکان مان اهڙو
تُنهنجي چهري جهڙو.
هڪڙي ماڳ تي پاڻ ملياسين
لُڙڪ لڪائي خُوب کلياسين
مون کي هاڻي ياد نه آهي
شهر هُيو سو ڪهڙو؟
مون نه قبُولي تنهنجي جُدائي
ٿي وئينءَ تون به پاڻ پرائي
ريتن جي ڇولين آ ڊاهيو
پيار جو واريءَ گھرڙو.
تُنهنجون يادون منهنجي مايا
ڏينهن تتي ۾ تڌڙي ڇايا
توکي ساري وياڪل رهندو
شاعر تنها هڪڙو
گيت لکان مان اهڙو
تنهنجي چهري جهڙو
سالن کان پيو سوچيان ويٺو.