اُداس موسمَ جو هڪ عڪسُ
هانوَ هچڪي ڏني
نه چاهيندي به مُرڪندي توکي ڏٺم
تنهنجي اکين ۾ روڪيل لُڙڪ ڏسي
مُرڪ ويئي هلي
نه چاهيندي به هٻڪندي توکان پُڇيم:
مونکي ڏسي تون آن پرين!
ڇو اُداس ڇو نراس.
تو فقط مونکي ڏٺو
ڪجهه نه ڪڇيو
تُنهنجي حالت هُئي ائين
ڄَڻُ سرءُ جي مند ۾
اُداس وڻ جي
ڪنهن اُگھاڙي شاخ تي ويٺل
تنها پکي.