محمد صديق مسافر علائقي ۾ نياڻين جي تعليم جي واڌاري لاءِ وڏو ڪردار ادا ڪيو. اهو ئي سبب آهي، جو سندس ٻه نياڻيون ماسترياڻيون ٿيون ۽ هڪ پٽ به ماستر ٿيو.

محمد صديق مسافر ٽريننگ ڪاليج دوران ڪتابن جي مطالعي، ترجمي ۽ تصنيف تاليف جو وڏو ڪم ڪيو. ان کان سواءِ سنڌ مسلم ادبي سوسائٽي قائم ڪري، ان طرفان ڪيترائي ادبي، علمي ۽ تاريخي ڪتاب شايع ڪرايا.

مسافر مختلف موضوعن تي ڪيترا ڪتاب لکيا، جن مان: هداية المسلمين (اسلامي عقيدن ۽ رڪنن جي سمجهاڻي تي ٻڌل 6 جلد)، رموز القرآن، ناول گلبدن (اردو تان ترجمو)، ممتاز دمساز (اردوءَ تان تڪبند سنڌي شعرن جي ملاوت سان ترجمو)، سنڌي سونهن (ٻئي کان ستين درجي تائين 6 جلد)، ديوان فاضل، قرب قليچ (مرزا قليچ بيگ جي سوانح)، شهيد ڪربلا، حياتيءَ جو دور (ٻه ڀاڱا اردو تان ترجمو)، سڄاڻ زالون، سنڌي گرامر 3 ڀاڱا، سنڌ جي تاريخ، سنڌ جي جاگرافي، انگي حساب (ٻئي کان پنجين درجي تائين)، غلامي ۽ آزادي جا عبرتناڪ نظارا، منتخب مضامين (نثر ۽ نظم 3 جلد) ۽ ڪليات مسافر (حياتي جي حوالي سان) مشهور آهن.

محمد صديق مسافر انهن ڪتابن کانسواءِ محمد صالح مخدوم ابراهيم هالائيءَ سان گڏجي نصاب جا ڪتاب لکيا، جن ۾: نئون سنڌي گرامر، درجو چوٿون،  نئون سنڌي گرامر، درجو 5-6-7 ۽ فائينل ڀاڱو نمبر 2 ۽ جاميٽري درجو 5-6، سنڌ جي تاريخ ۽ شهريت درجو چوٿون، نئين ڏس ۽ سک ائٽلس جاگرافي سنڌ.

محمد صديق مسافر مرزا اسد بيگ سان گڏجي ٽئين ۽ چوٿين درجي لاءِ شاعريءَ جا ڪتاب ترتيب ڏنا. انهن ڪتابن ۾ گلشن خيال درجو ٽيون، رنگين گل درجو چوٿون شامل آهن. مسافر ٻارڙن جي نامياري شاعر ڪشنچند بيوس سان گڏجي ’ڦولداني‘ ڪتاب ترتيب ڏنو، جيڪو 1939ع ۾ شايع ٿيو. انهيءَ ڪتاب ۾ شاعرن جو مختصر احوال ۽ سندن چونڊ شعر شامل هئا. هن فارسي ۽ انگريزي ڪتابن جا ترجما به ڪيا، جن ۾ اخلاق محسني، منتخب ديوان ۽ مطلوب المومنين شامل آهن.

محمد صديق مسافر شاهه عبداللطيف ڀٽائيءَ جي حوالي سان به پاڻ ملهايو آهي، هن شاهه جي رسالي جي ڪجهه سُرن جي  معنيٰ، سمجهاڻي ۽ تشريح به لکي آهي، جن ۾ سر کنڀات، سر ڪيڏارو (1960ع)، سر آسا 1960ع، سر ليلان چنيسر 1962ع، سر سسئي آبري 1963ع، سر ڪاموڏ 1964ع، سر سهڻي 1964ع، سر سريراڳ 1970ع شامل آهن.

حيدرآباد ۾ سنڌي مسلم ادبي سوسائٽي جنوري 1931ع ۾ وجود ۾ آئي، جنهن سنڌ جي تاريخ شايع ڪرائي، جنهن جا ٻه ڀاڱا سنڌ جي تاريخ ڀاڱو چوٿون ارغون ۽ ترخان دور ۽ سنڌ جي تاريخ ڀاڱو پنجون، سنڌ ۾ مغلن جا نواب مسافر لکيا، گلزار نثر و نظم ڀاڱو پهريون ۽ ڀاڱو ٻيون به هن لکيا. ان کان سواءِ 1936ع ۾ قرب قليچ، شرح ديوان فاضل ۽ 1965ع ۾ منازل مسافر بمع ڪليات مسافر لکيائين.

هن 82 ورهن جي ڄمار ۾ 23 سيپٽمبر 1961ع ۾ وفات ڪئي ۽ سندس مڙھہ کي ٽنڊي باگي ۾ ئي نَھرايو ويو.