مهاڳ
ڪوهستان کان پوءِ يڪدم لاڙ جو سير ۽ ان جو احوال لکڻ، انهي ڪري سجايو سمجهيو ويو جو ڏسڻ ۾ ائين اچي ٿو ته لاڙ جا لاڳاپا، ريتن رسمن ۽ ٻولي ۾ ڪوهستاني قومن کي وڌيڪ ويجها آهن، تنهن ڪري ئي سنڌ جي ٻين ڀاڱن جي احوال لکڻ کان اڳ لاڙ کي ياد ڪيو ويو.
مصنف هن ڪتاب ۾ اها ڪوشش ڪئي آهي ته جيئن سنڌي ٻوليءَ کي سندس اصلي رنگ ۽ ڍنگ ۾ پيش ڪري، جنهن مان پڙهندڙن کي خبر پوي ته اصلي سنڌي ۽ اڄڪلهه جي سنڌيءَ ۾ ڪهڙو فرق آهي. سندس هيءُ قدم تحسين ۽ مبارڪباد جي لائق آهي، جو صاحب موصوف، وڃايل وڻن کي هٿ ڪرڻ ۾ هتي الامڪان ڪوشش ورتي آهي. اميد ته هيءَ ڪتاب سنڌي ٻوليءَ جو هڪ موزون معيار ثابت ٿيندو، جو نه رڳو اهل ادب ۽ اهل زبان جي اُڃ اُجهائيندو، پر کين اصليت ڏانهن رجوع ڪندو.
عثمان علي انصاري
ايم- اي (لنڊن)