پير اُگهاري ذرا ھَلان ڪانچَ چُڀَنِ ٿا
ٿورو منزل ڏانھُن رِڙھان ڪانچَ چُڀَنِ ٿا
سَڀُ شيِشي جي بَنگلَن ۾ ويٺا آهِن
ڪَنھِن ڏي اَکِ جي کَڻيِ ڏِسان ڪانچَ چُڀَنِ ٿا
ڀَري ڀَري سَڀُ مَحفِل ۾ پيئندا آهن
وِرلي جي مان جامُ کَڻان ڪانچَ چُڀَنِ ٿا
هَر شيِشو اُجلو، هَر چَھِرو چَمڪي ٿو
ٿوريوُن اَکڙيوُن بَندِ ڪَيان ڪانچَ چُڀَنِ ٿا
چوُڙيوُن ھُن جوُن ڀَڳل اَڃا وِسريوُن ناهِن
ڪائي ڪَرائي جَڏھن ڇُھان ڪانچَ چُڀَنِ ٿا
ڪَن ۾ آزاديءَ جو خوني سازُ وَڄي
جي ٿو ’سرحد‘ لَفظُ ٻُڌان ڪانچَ چُڀَنِ ٿا
ڇيھون ڇيھون ساري ڌَرتي آھي اَڄُ
هِت هُت ،چئو ڪِٿِ ؟ پيرُ رَکان ڪانچَ چُڀَنِ ٿا
لَفظُ لَفظُ، ڇيِھوُن ڇيِھوُن آوازُ بَڻيو
شُھرَت، اُلفَت، نيِنھن ، گُمانْ ڪانچَ چُڀَنِ ٿا