ھر نظر کي نه نيڻن ۾ پائي ھلي.
کيس چئجو ته چھرو لڪائي ھلي.
اڄ وري سنڌ جوڌن کي سَڏ پئي ڪري،
جو ھلي مون سان ڳائي وڄائي ھلي.
ڪو اچي تنھنجي محفل ۾ مشڪل وري،
پنھنجو ايمان ۽ دل بَچائي ھلي.
تنھن کي تاريخ منصور نالو ڏنو،
جيڪو سُوري ٿو سِر تي سجائي ھلي.
دردَ غم ۽ ستم سُورَ ڏي ڀل پيو،
بس ھو ”ميرل“ کي پنھنجو سڏائي ھلي.
✤✤