تمنا
جت جيون واري ڌاڳي ۾،
معصوم چپن جي خاموشي،
سڏڪن جا موتي پوئي ٿي،
پو ٻالڪپڻ جي مايوسي،
خاموش ڪري ٿي جيون کي،
ٿي ماٺ وڪوڙي تن من کي،
جت حسرت جو ٿو خون ٿئي،
مون دل کي ٺاهي ماپو اڄ،
غم درد کي تورڻ چاهيو پر،
پُڙ خوشين هو هيٺ ڪريل،
سڀ لڙڪ ڪيا مون وٽَ مثل،
اکيون ته سڪي ٿي ٺوٺ ويون،
احساس اندر جا جاڳي پيا،
غم درد ڏکن جي هلچل هئي..!!
لاچار تمنا بيوس هئي ..!!
✤✤