صادق علي ملڪ
پيءُ جو نالو الله ڏنو
تخلص “صادق” ملڪ
پيدائش پهرين جون 1973ع
استاد گل حسن گل ملڪ
ڏس پتو ڳوٺ ڏياڻي P.O ڪرمپور تعلقه تنگواڻي ضلع ڪشمور
سينگار
ڪهڙي لکان سائينءَ جي، ساراهه مان سٽن
مهتاب منهن محبوب جو، ڀلي ڀيٽ ڪن
پر هزارن جي هار ٿيندي، اڳيان محبوبن
لا ل لب لا لڻ جا، آءُ چوان ڇا چپن
موتيءَ کان وڌ دِندَان پرينءَ جا، ڏوڏر سڀ ڏرن
ناز ڀَري جو نَوزُ ڏسي، هُتي چَتون ڪين چڳن
تليهر ترنگ تجليون ڏين، وڌ وار ته واسينگن
گام پَسي سڀ گنيَر هڪدم، وائڙا ٿي ته وڃن
چهبڪ چيلهه چريا ڪيا چِيتا، نڪي هام هڻن
شمس و قمر شرمائيا ٻيئي، اوڏو ڪين اچن
“صادِق َ” ڪيئي صدقي ٿيا، قربان اُتي قدمن
ڪو عاجز عجيبن، مٽ نه آهي “ملڪ” چئي.
سينگار (ڪڙو منجهه ڪڙي)
سڄڻ تون سهڻو، تون سهڻن جو سردار
سردار تون سرور، تون پيغمبر پڳدار
پڳدار تون پيشويٰ، تون مڙني جو مهدار
مهدار تون مختيار تون، يتيمن جو يار
يار تون دلدار تون، اڙين جو آڌار
آڌار تون احمد صه، تون ڪامل قربدار
قربدار تون ڪريم، تون محبوب مڻيادار
مڻيادار تون مرسل، مان عاجز گنهگار
گنهگار گدلو مان، عربي تنهنجي آسري.
سينگار
ساراهه ڪيان تنهن سائينءَ جي، جو پاڪ آهي پرور
انسانن جي هدايت لاءِ ڪيائين پيدا پيغمبر
نبي نيارو پرين پيارو، آيو اصلاح لاءِ انور
سوا لک نبين جو بڻيو، سردار سائين آ صدر
ملا ئڪ به مشتاق ٿيا، دِيم پَسي دلبر
پَسي چهرو پرينءَ جو، موهجي پيو ته قمر
گنيَر گام نه اڳتي کَئين، ڏنو چئينچل ڪين چڪر
هَرڻ به حيران ٿيا، پسي آئيز جو ته اثر
مدني آيو “ملڪ” چئي، بڻجي رحمت جو ته اَبر
آهي گل سهڻو گوهر، جنهن جي ساراهه آهي “صادق” چئي.
سينگار
ساراهه ڪيان تنهن سائينءَ جي، جيڪو ضامن آ ضعيفن
موليٰ سينگاري محبوب ڏنو، هادي پاڪ هٿن
ٿي واهر بي واهن جي، آيو ياور يتيمن
نڌڻڪن کي ڌڻڪو ڪيو، منهنجي محبوبن
جانب اڳيان جن ملا ئڪ، حورون حمد پڙهن
چنڊ آيو چيرجي، ڪامل جي قدمن
پٿر، شجر پار پاڻيءَ جي، حڪم سان ته اچن
سهڻي صورت دلبر جي، ڏس حورون هار وجهن
بس سينگار پيا سِٽجن، منهنجي سڄڻ جا “صادق” چئي.
سينگار بيت (ٻٽو ڏهس- وارن ۽ جهڙ جو)
اليهر، تليهر، وسيهر، وارن سندا ونگ
ڪِرن ڪيس ڪلهن تي، تجليدار ترنگ
ته ملهار مينِگهه مستان ٿئي، پَسي بادل رنگ
زلف سهڻا مشتاق موهي، هڻن ڏوران ڏنگ
ڪَنبي ڪڪر اَبر ڪيئي، وڃن ٿا اڙٻنگ
وار واسينگ گُلا لخ، گيسو، ڪيا مست ملنگ
اُٻُ آگم سارنگ سُسايا ڪاڪل سهڻي سُرنگ
آهيون سڀئي پروانا پتنگ، ان سڄڻ جا “صادق” چئي.
سينگار
صفت ثنا هر هر ڪيان، دلبر دلي دلدار جي
اکڙيون اتم نازڪ جسم، آيو سڄڻ سينگارجي
دندان موتيءَ جي مثل، ڏوڏر ڏرن ڏهڪارجي
قدم کڻي گوهر وڻي، گهٽيون وڃن هُٻڪارجي
ملڪن اندر آ سربسر، بس گفتگو منهنجي يارجي
لبين لال موتي ٿا ڪِرن، تاثير آ گفتارجي
ڪنول ڪِرن سُمبل سمن، ڪهڙي ڀيٽ ڪيان رُخسارجي
ڏينهن رات آ، لبين لات آ، محبوب مڻيادار جي
يادِ پرين دل ۾ سدا، آهي پچر پڳدار جي
اچ تون اڱڻ سهڻا سڄڻ، لهه خبر لاچار جي
ڻوڻ وڻ نه ايندو اڳ ۾ آ، درڪار آ اشعار جي
يا خدا ڪر آس پوري، ٻهڳڻ جي ٻانهُن هارجي
نوٽ: مٿيون صفاتي سينگار بيت صنعتي آهي، هر هڪ مصرع جو پهريون اکر ملائڻ سان سگهڙ جو نالو، ذات ۽ ڳوٺ ظاهر ٿيندو.
نالو: صادق ملڪ، ڳوٺ: ڏياڻي