الطاف حسين زهراڻي
پيءُ جو نالو؛ محمد ڇٽل زهراڻي
ايڊريس؛ ضلعو لاڙڪاڻو، تعلقو ڏوڪري، واديءَ مهراڻ موئن جي دڙي جي ڪُک مان جنم وٺي 7 جنوري 1986ع ۾ ڳوٺ ڏني واهڻ ۾ پيدا ٿيو.
سگهڙائپ والد طرفان ورثي ۾ مليس. پاڻ هڪ بهترين سگهڙ ۽ شاعر پڻ آهي شاعرن جي دنيا ۾ لوڪل فنڪارن ڪافي سارو ڳايو اٿس. جان پروڊڪشن، ڏوڪري به سندن ۽ هن جي پياري دوست راحب جي آهي نوجوان ڀلوڙ سگهڙن ۾ خواني جي جذبن ۾ وڏو نالو ڪمايو اٿس.
پاڻ ريڊيو، ٽي وي ۽ شاهه لطيف قلندر ۽ ٻين ڪافي سارا پروگرام به ڪري چڪو آهي ۽ ايوارڊ سرٽيفڪيٽ پڻ لاتعداد ماڻي چڪو آهي.
[b]ڏهس (رات جا ڏهه نالا)[/b]
جئين ڪاري آهي رات ائين ڪيس عجيب جا ڪارا
لڳي تامت تلهاري جيئن ڪارو ابر بهارا
تمي پهپ تامني مس زلف سياهه سارا
رات رين رجني ۾ ٿا چمڪن چنڊ ستارا
مرڪ پسي محبوب جي ٿي ليل هڻي لامارا
ڪلهن مٿان ڪريل آهن وارن جا هي ڄارا
جيڪي ايندا ٿيندا ويندا دڙ سِسِين کان ڌارا
پوءِ به ٽري ڪن ٽارا، عاشق اهي “الطاف” چئي.
[b]سينگار ڏهس سج تي[/b]
حسن منهنجي حبيب جي هر هنڌ آهي هاڪ
نيڻ کڻي ٿو ناز منجهان ٿا طائوس جا نڪرن تاڪ
شارڪه شمس شعاءَ ڇڏي ڏسي پسينو ٿو پاڪ
سج سن سورج چڙهي ڍولڻ جي جيَ ڍاڪ
آفتاب آڏت عجيب ڪري خنن سان ٿو خاڪ
هَور پهرپ هٽائي وڃي ڇم سان ٿو شواڪ
ديدار ڪن ٿا دلبر جو هڙئي سڀ حيراڪ
دُک درد سڀئي دور ڪري چاهت ۾ ٿو چاڪ
لالڻ ساري لو لاڪ، جو هڪ عجيب آهي “الطاف” چئي
[b]ڏهس سج جا ڏهه نالا[/b]
ٿو شمس قمر بي شرمائي جڏهن عجيب کڻي ٿو اک
اکيون اکيان عين اسرگي لوچن ڪيئي لک
نيڻ نشيلا نيڻ نماڻا ڪيا چريا عاشق مُک
چشمن جا ته نستر لڳا تبرو تُفنگيون تک
چاهه چُڪس چريا ڪيا دُرگ ڏين ٿا دُکَ
ڪَوَل ڪجليون ڪُهي وڌا نه وجهڻ ڏين وک
ٿو رحمت ڏئي رک، آئيز اکيون “الطاف” چئي
[b]ڏهس شينهن جا نالا[/b]
پسي هلڻ حبيب جو ٿا “سنگهه” ٿين سُڪ
“شينهن” “شير” ڇال ڏيئي ڪري “ليس” وڃن لڪ
ڪينٽل ڪَنيل ڪارڌو ڪيهر ڊوڙي ڀرن ڊُڪ
مزار “ببر” ٻيلائي ڏسي “چيتن” کي پئي چڪ
ٿا تير لڳن تُڪ، اکڙين سان “الطاف” چوي.
[b]هاٿين تي ڏهس[/b]
پسي هلڻ حبيب جو ٿا جهڪن سڀ جوهر
چَرن چُمڻ لاءِ چينچل آيا ناگ ٿيا نوڪر
ماتنگ مينڊل مڪنا کي لڳي مُحبت ۾ ته مُهر
وسو وارڻ هاٿي هينڊل جهڪيا دلبر جي اچي در
گونٽا گجُ غلام ٿيا گت پسي گنير
قدمن ۾ ڪريا اچي فيل وئي سڀ فر
ايليفينٽ آيا “الطاف” ڇڏي ڀورل خاطر بر
سٽيائون اچي سِرَ جانب آڏو “جت” چوي.
[b]گوري جو غزل[/b]
ائين لڳو پئي راهه ۾ هل چل جيان
ٿي سونهن جي مورت اچي غزل جيان
ڪو عجوبو آ ڏٺو اک کي کڻي
ائين لڳي پئي تاج ڪا محل جيان
روپ سهڻي ڪا سسئي هير جو
ڪاڪ جي مالڪ لڳي مومل جيان
آواز جي انداز ۾ اسرار هو
آيو ٻڌڻ ۾ ڪونج ڪا ڪوئل جيان
ڪا کٿوري مشڪ جي سرهاڻ هئي
ائين لڳي پئي ڄڻ گلابي گل جيان
ڪا پري “الطاف” چئي لٿي عرش تان
ها زمين تي پيرڙا بخمل جيان