حياتي وِرِھَ جي نظر ٿِي وَئي،
جَواني بَڊي جو ڪَڪُر ٿِي وَئي.
لڳي ٿو تہ خانا بدوشن جيان،
خُوشي ديسَ مان دربَدر ٿِي وَئي.
مِلي کيسُ معنا جڏھن زندگي،
پرينءَ جي گَليءَ جو پَٿر ٿِي وَئي.
اِھا عشق آھي عِنايت ڪَئي،
گهڙي بي وَڙي ڀي بَسرُ ٿِي وَئي.
امن -آشتيءَ ساڻ ئي عاشقي،
سڄي زندگيءَ جو ثمر ٿي وئي.
خدا! تون شايد خفا ٿين تڏھن،
بندي جي دعا بي اثر ٿي وئي.
نِڱي نيھن سان دل ڌتارڻ لئہ،
وڇوڙي سَندو پر وکر ٿي وئي.
اوھان جي چَپَن تي اچي شاعري،
اسان جي سَموري امَرُ ٿِي وَئي.