تُنھنجون يادون ٽاري ڪوئي،
ڪيئن حياتي گهاري ڪوئي؟
ساڀيائُن جَي اوسيئڙي ۾،
ڪيسين سپنا ٻاري ڪوئي!
جڳ کان جيتي، ويٺو آھي،
ھُن جي اڳيان ھاري ڪوئي.
مُرڪ ٿڌيءَ جا مينھَن وسائي،
نيڻ اسان جا ٺاري ڪوئي.
ڪوئي ميڙي مايا پيو ٿو،
درد پيو ٿو ڌاري ڪوئي.
رنجَ، رُسامي ساڻ سدائين،
ڏيلَ اسان جو ڏاري ڪوئي.