هيکل! سُوچَ ۽ تنها، شاعر
آڏو اکين جي دنيا، شاعر
مسئلن جي هن دنيا ۾ اڄ
لکي آخر، ڇا، ڇا، شاعر؟
ڪهڙا ويهي، ويچار ونڊي؟
سورن جو ستايل آ، شاعر
فخر وچان پُٽُ چوڻ لڳو آ
مُنهنجو آهي بابا، شاعر
ڪڏهن اهو ڪنهن ناهي ڄاتو؟
ڪيئنءَ ٿو پالي ٻَچا، شاعر؟
غُورُ ڪري ڏس، اڻڄاڻَ ڪوي
شعرَ لکي ٿو سَچا، شاعر
نياز ۽ نوڙت، هٿ ٻڌ، سڀ سان
ڪين ڪري ٿو، ڏَچا، شاعر
سُونهن جي نگريءَ ۾ ويٺي ”سَرڪي“
کُوڙ ڏسي ٿو سپنا، شاعر