هوا ۾ هيل هر پاسي رُڳو تنهنجو هُڳاءُ آهي
گهِٽي هر گام تُنهنجي جي، گُلِ لالا! گواهه آهي.
اسان جو آرُ پيلوءَ جيئن پَچي آخر ڇڻي ويندو،
اوهان جي ڪو نه ڇو آئي؟ اڃا چُونڊڻ نِگاهه آهي.
سَنجي شمشير نيڻن جا، ڪَشي اَبرو اُلاري پو،
گهٽائون گهُور سان گهايل، ڪرڻ گوريَ گُناهه آهي.
اُماوَس رات آڌيءَ جو، کِڙيو جو کير-ٿر تي آ،
سَمبارا! سينڌ تنهنجيءَ جي، ستارن جو شُعاع آهي.
نڪو ٻڪرال جو ٻَهڪو، نه ڪوئي چنڊ جو چمڪو،
کنيو ٿئي کِل تان پردو اُنهي جو ئي اُهاءُ آهي.
زماني جي خُدائن جو اسان کي خوف ڪونهي ڪو،
حياتيءَ کي اگر حاصل، پرين! تنهنجي پَناهه آهي.