ازل جو آڏاڻو

”سعيد ميمڻ جي ھيءُ طويل غزل جيڪو ھڪ بحر وزن ۽ ”و“ قافيي تي آڌاريل آھي، ان جي فڪري طوالت ۾ خدا ۽ ان جي وسيع خدائيءَ جا انيڪ پاسا پاڻمرادو تبديل ٿي، حساس پڙھندڙ روح م گهڻ طرفان رنگ وکيري وڃن ٿا. سعيد پنھنجي ھن ڊگهي غزل جي ھر پنڌ ۾ ھڪ الڳ خيال سموھي جديد غزل ۾ پيش ٿيندڙ نئين فڪري وشالتا کي نمايان ڪندي، غزل ۾ گهڻ موضوعاتي تخليق ارپي، اھو بہ ثابت ڪيو آ تہ غزلگو ڪلاڪار جيڪڏھن ڏاھي ڏات جو ڏاتار آھي، تہ ان لاءِ ڪابہ شيءِ رنڊَ ٿيڻي ناھي.“