عجب عشق هن ساڻ منهنجو لڳي ويو.
ڪري مهرباني هو مون سان ملي ويو.
ملهايا مان اڄ ڇو نه خوشيون اڱڻ تي،
ڪچهري ڪري آهي ڏاڍي ڀلي ويو.
سڄڻ سڀني سهڻن جو سلطان آهي،
ڏِسي هن کي چنڊ آ ڪڪر ۾ لِڪي ويو.
سرور سونهن بخشيندي نينڻ کي آهي،
سندس عڪس آهي اکين ۾ اچي ويو.
جڏهن مون سان محبوب کي گڏ ڏِٺو هُنَ،
ڏِسي تڏهن هي غير آهي جلي ويو.
ڪيان ڪهڙي تعريف پنهنجي پرينءَ جي،
اچڻ ساڻ سارو صحن واسجي ويو.
اويس جون ويون انتظاريون ٿي پوريون،
جو ”قرني“ جو آ بخت بيشڪ کُلي ويو.