ڏسي حُسن تنهنجو ٿي دل مست الست آ پيارا،
تڏهن ته تو وٽ سِرُ جهڪائي ختم ٿي نوابي آ.
مان هن سان ملڻ لئه آهيان اَڄُ ڏاڍو بيقرار،
ڪڏهن ته ايندو آهي، مون وٽ ڏاڍو هو حجابي آ.
تون گُل آن گلاب منهنجي لئه منهنجا جاني،
تنهنجي نيڻن جو رنگ لال ڳاڙهو گلابي آ.
ڪيو جي پيار مون آهي ته ڪهڙو گناهه آهي،
پرين سمجهان ٿو پيار تنهنجو ثوابي آ.
تنهنجو چهرو نُور ٻري ٿو چانڊاڻ ٿي آهي،
”قرني“ صفا لا جواب سهڻو ٻين کان لاجوابي آ.