شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

پائي پائي پاتم پيارا،

پائي پائي پاتم پيارا،
پيار ۾ پنهنجو پير!
پيار ۾ پنهنجو پير.
ڄڻ ته وِڌوسين دنيا سان،
ڪو واڳونءَ وارو وير!
پيار ۾ پنهنجو پير.
ساڻ سنگت ساٿ نه ڏيندءِ،
ڪوئي نه ٿيندءِ ڪير!
پيار ۾ پنهنجو پير.
پنهنجا پسون هل نگر نگر،
اکئين ڏسون نه غير!
پيار ۾ پنهنجو پير.
ماري ماري تو ماريندي،
هاڻ تنهنجي دير!
پيار ۾ پنهنجو پير.
نيٺ ته ڇوري ڇوٽ ڇمڪندي،
ڇِم ڇِم ڇِم ڇم ڇير!
پيار ۾ پنهنجو پير.
پاڻ ته پنهنجو پاءُ پسون،
ڀل ڪو سيٺ سڏائي سير!
پيار ۾ پنهنجو پير.
پيار ته پنهنجو پيارا ’پياسي‘،
زور نه ڪنهن جي زير!
پيار ۾ پنهنجو پير.