شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

جان جان ۾ جوش پيو جاڳي،

جان جان ۾ جوش پيو جاڳي،
اندر پيو اُٻري کامي، پيارا!
اندر پيو اُٻري کامي.
خزان چمن ۾ پئي آ ڪاهي،
رُڳي پئي رک اُڏامي، پيارا!
اندر پيو اُٻري کامي.
تتل هي صحرا آڳ جو دريا،
ٻري پيو ڪيئن وسامي،، پيارا!
اندر پيو اُٻري کامي.
قيامت جي هي رات آ قائم،
نبري ڪين ٿي وهامي، پيارا!
اندر پيو اُٻري کامي.
سکڻي ڪني پئي ٻاڦجي ٻاهر،
ذري ذري تي اُڀامي، پيارا!
اندر پيو اُٻري کامي.
چاندي جي چند ٽڪڙن تي،
ضمير پنهنجو وڪامي، پيارا!
اندر پيو اُٻري کامي.
ڪارونڀار ۾ جلي آ جوتي،
شل نه ’پياسي‘ اُجهامي، پيارا!
اندر پيو اُٻري کامي.