شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

اڱڻ منهنجي آئين ته دل شاد ٿي ويو

اڱڻ منهنجي آئين ته دل شاد ٿي ويو
گهر منهنجو ويران آباد ٿي ويو
خوشي جي ڀلا اُت ٿيندي انتها
پکي بند پڃري مان آزاد ٿي ويو
اوچي اوج تي جا ڪري ڪاڪ پئي
ٽٽي سارو طلسم سو برباد ٿي ويو
خزائن جي بدلي مليون مون بهارون
ڪري ماٺ خاموش صياد ٿي ويو
تصور کان ويئي جا تصوير وسري
مونکي تنهنجو خاڪو وري ياد ٿي ويو
کڻي هٿ ۾ پئمان مرڪي ڏنو تو
منهنجو شعر محفل ۾ ارشاد ٿي ويو
پياسي مليو جڏهن ساٿ پنهنجو
ته بيداد سان ڄڻ ڪو عناد ٿي ويو
