شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

درد جو دل ۾ دونهن دکائي،

درد جو دل ۾ دونهن دکائي،
محبت منجهه ڪنهن ماريو، ساءِ!
ساٿ سمورو ساريو.
ڳڻتين منجه ائين ڳاري ماري،
لڙڪ ٺلها نه هاريو، ساءِ!
ساٿ سمورو ساريو.
همت سان ڪا ويل وڃڻ جي،
گوندر ڇو ٿا گهاريو، ساءِ!
ساٿ سمورو ساريو.
پيرين پنڌ، پنهون پڇائي،
ڏونگر سيئي ڏاريو، ساءِ!
ساٿ سمورو ساريو.
سورج وانگيان چمڪي دمڪي،
پنهنجو پاڻ اجاريو، ساءِ!
ساٿ سمورو ساريو.
ڪڍي ڪنن مان ٻيڙي پنهنجي،
طوفانن مان تاريو، ساءِ!
ساٿ سمورو ساريو.
سڀ ڪا قوم پئي سوچي لوچي،
اوهين به ٻارڻ ٻاريو، ساءِ!
ساٿ سمورو ساريو.
يار اوهان جي آسري آهيون،
نيڻ کڻي جي نهاريو، ساءِ!
ساٿ سمورو ساريو.
ريت پريت جا ’پياسي‘ جڳ ۾،
وعدا پنهنجا پاريو، ساءِ!
ساٿ سمورو ساريو.