ڪوَي
رات انڌاري
بند ڪوٺي ۾ تنھا
مون کي پنھنجي ڀر ۾ ويھاري
ڪوَتا جي ڏات ڌڻي
مون کان پُڇيو
ڌرتي هِن جي سيني تي
لال لھوءَ جو رنگ ڏِٺو تو
سنڌڙي سان تِن سورمن
جو سنگ ڏِٺو تو
تو ماڳ ڏِٺا، مڪان ڏِٺا
برن پٽن، جهنگ جبل جهر
مالوندا مِٺڙا مارو ڏِٺا
تو سامي جوڳي سانگي ڏِٺا
مون هٿ جهلي، سھڪي سھڪي
پير چمي نير وهائي
ان کان ان جو سوال ڪيو
تو ڪلھي ڪينرو پائي
شھر شھر، بستي بستي
تندون ڇيڙي
ٻيجل وارا ٻول ٻُرائي
ديس جي پنھنجي ميتن کي
راڳ ڏِنو تو ڪماچ ڏِنو
تو بيت ڏِنا وايون ڏِنيون
وحدت جي واديءَ ۾
تون ’شاهه‘ بنجي
ٻولي کي جيئندان ڏِنو
سُک ساهه ڏِنو
ڇا ڇا تو چاهه ڏِنو
جيڪي به ڏِنو تو
سمنڊن کان اجهاڳ ڏِنو.