دل جي توسان لڳي تہ اڏجي وئي
دل جي تقدير ڄڻ بدلجي وئي
پنھنجا چوڏھن طبق ٿيا روشن
تو مٿان جئن نگاھ پئجي وئي
ياد ھئي ڪنھن جي، موت ڪين ھو
ھاءِ دل ڌڙڪندي ڇو بھجي وئي
جا محبت ڪئي ھيم ڪنھن سان
درد بڻجي سا دل ۾ رھجي وئي
تون جو مرڪين تہ مند ڪئي مستي
دل جي وستي خوشين سان وسجي وئي
توسان ملندي ائين ٿيو محسوس
زندگي خوش نصيب بڻجي وئي
تون رُٺين ڄڻ رسي وئي قسمت
زندگي پنھنجي راہ ڀلجي وئي
شاعر آھي ”نياز“ ۽ تون غزل
ڳالھ ٻڌ، ڳالھ ڪينءَ تہ ڳنڍجي وئي