سنڌي شاعريءَ ۾ شيخ اياز جي ھڪ نرالي سڃاڻ آھي. هن غزل جي روايتي شاعرانہ موضوعن، مجازي عشق جي گهڙيل وارداتن، محبوب جي لب و رخسار جي هيبتناڪ منظر نگاريءَ کي سنڌي غزل مان تڙي ڪڍيو ۽ نہ فقط عشقيہ مضمونن بلڪ غزل جي باقي روايتي موضوعن مذهب، تصوف، اخلاقي ۽ ناصحانہ ڳالھين کان پڻ بيزاري ظاهر ڪندي، ان ۾ ٻوليءَ کان وٺي خيالن، ڪردارن، موسمن ۽ قصن تائين مقامي رنگ ڀريو. جنھن کي اڳتي هلي هن پاڻ ئي ”گيڙو ويس غزل“ سڏيو ۽ آخرڪار اهو رنگ ئي هن جي غزل جو غالب رنگ ۽ خاص سڃاڻپ بڻجي سامهون آيو. ھن ڪتاب ۾ سندس سمورن شعري مجموعن مان غزلن کي سھيڙي پيش ڪيو ويو آھي.